Als kind keek ik naar alles op TV wat te maken had met voetbal. Zo keek ik als achtjarige op één of andere zender naar de Argentijnse competitie. De tribunes leken altijd letterlijk te schudden van opwinding door de springende fans. Ik keek bijvoorbeeld ook naar de wekelijkse samenvattingen van wat toen de Shell A-jeugdcompetitie heette.
Elke maandag kwamen de beste samenvattingen van het weekend voorbij. Zo kon je zien wie de grootste talenten waren van het land. Het was geweldig om de kijken naar de O18 van de top 3. Ook Vitesse, en in een eerdere periode Sparta, hadden geweldige spelers die het later tot de eerste elftallen zouden schoppen. In een latere fase keek ik ook naar mijn eigen leeftijdsgenoten.
Vooral Ajax kon altijd beschikken over fantastische talenten. Zo herinner ik me een kleine nummer 8, die tijdens een samenvatting eerst een corner aan de ene kant nam en vervolgens aan de andere kant van het veld. Dit is verder niet zo gek. Maar dit jonge Ajax talent nam de corners met zowel rechts als links. Die middenvelder was Wesley Sneijder.
Een vergelijking
Sneijder leek altijd met gemak het spel naar zich toe te trekken. Hij kon het spel verplaatsen en zijn handelingen waren in elke situatie heel snel. Het feit dat hij tweebenig was had hier veel mee te maken. Dit brengt me bij een vergelijking met een andere topvoetballer van die generatie.
Sneijder en Van der Vaart waren verschillende type middenvelders, al was het verschil niet erg groot. Beide waren een 10, maar vulden die rol net wat anders in. Sneijder was een echte spelverdeler. Van der Vaart een aanvallende middenvelder met scorend vermogen die ook als tweede aanvaller bij zijn clubs speelde.
Van der Vaart was inzetbaar op meerdere posities. In zijn jonge jaren bij Ajax had hij al laten zien zelfs als (valse) spits te kunnen spelen. Sneijder was een echte specialist. Hij had zeker niet de drive om de 16 in te duiken zoals Van der Vaart. Beide waren ook technisch vreselijk sterk, en hadden zeer veel inzicht.
In mijn ogen was er echter één heel belangrijk verschil tussen de twee: Sneijder was tweebenig, en had daardoor net wat meer handelingssnelheid.
De wedstrijd van Inter Milan tegen Chelsea in Londen in 2010 zal ik niet snel vergeten. Het was ongelooflijk hoe Sneijder aan het 'strooien' was met passes in de diepte, onder meer naar Samuel Eto'o. Het gemak waarmee hij dit deed, zowel met links als rechts. Een ware uitzondering.
2010 was voor Sneijder een fantastisch jaar. Waarschijnlijk de beste uit zijn gehele loopbaan. De pass waarmee hij Arjen Robben wegstuurde in de finale tegen Spanje was van een andere planeet.
De grote teen van Iker Casillas weerhield Sneijder niet alleen van het winnen van een WK, ook de gouden bal zou in dat geval van hem zijn geweest.
Hoe word jij tweebenig?
Wil jij tweebenig zijn? Is dit iets wat voor jou van belang is? Dit is een belangrijke vraag. Het is namelijk niet zo dat iets wat te verbeteren valt ook daadwerkelijk verbeterd dient te worden. Zowel je energie als je tijd zijn niet oneindig. En dus moeten er keuzes worden gemaakt. Je kunt je voorstellen dat het voor een middenvelder erg nuttig kan zijn om enigszins tweebenig te zijn.
Dit kun je onder meer trainen door de bal minutenlang tegen een bord of muur in te spelen, met het verkeerde been. Doe dit een paar keer in de week, bijvoorbeeld na elke training.
Gebruik daarna de inspeeloefeningen en positiespel op de training. In plaats van met een extra contact de bal goed te leggen voor het juiste been, kan je deze steeds meer gewoon inspelen met het verkeerde been. Blijf dit herhalen, en blijf dit ook trainen wanneer je alleen bent.
Als aanvaller is het bijvoorbeeld aan te raden om ook tijdens afwerkoefeningen zoveel mogelijk het verkeerde been te trainen. Ik scoorde vroeger niet veel, maar mijn doelpunten waren net zo vaak met links (en soms ook met het hoofd) als met mijn 'goede' rechterbeen.
Dankzij het vele trainen van mijn linker had ik in ieder geval geen gebrek aan vertrouwen. Wanneer ik vanaf de zijkant speelde, gebruikte ik mijn linker soms voor het dribbelen. Tegenstanders konden hier moeite mee hebben. Redelijk tweebenig zijn maakt je een stukje veelzijdiger.
