Het Nederlands Elftal was tijdens het WK in 1974 in bloedvorm.
De ploeg speelde fantastisch, vernieuwend voetbal. Het positiespel was geweldig, dankzij de vele positiewisselingen in het team. Er was niet alleen constant beweging, spelers leken steeds op een andere positie uit te komen. Tegenstanders wisten hier geen raad mee.
Zo ook West-Duitsland niet. In ieder geval, in het begin van de wedstrijd. Oranje trok de vorm van het toernooi door naar het begin van de finale. In de groep werd het team 1e, met maar 1 tegendoelpunt. Hierna volgde de tweede ronde, in een nieuwe groep.
Tegenstanders waren toen Oost-Duitsland, Brazilië én Argentinië. Allen werden met behoorlijk wat overmacht verslagen. Cijfers: 8-0. Oranje won met 2-0 van de Duitsers en de Brazilianen. De Argentijnen, 4 jaar later de tegenstander in een nieuwe finale, werden met liefst 4-0 opzij gezet.
De basisspelers
De elf spelers die namens Oranje aan de aftrap stonden tegen West-Duitsland waren:
Jan Jongbloed, keeper, nummer 8
Wim Suurbier, rechtsback, nummer 20
Arie Haan, centrale verdediger, nummer 2
Wim Rijsbergen, centrale verdediger, nummer 17
Ruud Krol, linksback, nummer 12
Wim Jansen, middenvelder, nummer 6
Wim van Hanegem, middenvelder, nummer 3
Johan Neeskens, middenvelder, nummer 13
Johnny Rep, rechtsbuiten, nummer 16
Johan Cruijff, aanvaller, nummer 14
Rob Rensenbrink, linksbuiten, nummer 15
De finale kende twee invallers aan Nederlandse kant:
René van de Kerkhof, aanvaller, nummer 10
Theo de Jong, verdediger, nummer 7
Volgorde
Wat de meeste mensen niet weten, is dat de rugnummers in 1974 werden toegewezen op alfabetische volgorde. Voor één speler werd natuurlijk een uitzondering gemaakt door bondscoach Rinus Michels: Johan Cruijff. Cruijff speelde het WK 'gewoon' met zijn bekende rugnummer 14.
Het was in die tijd niet gek om de rugnummers op basis van de achternamen toe te wijzen aan de spelers. Neem als voorbeeld de Argentijnen. Op een aantal toernooien gingen ook zij op deze manier om met de rugnummers.
In 1982 waren er wel uitzonderingen voor Mario Kempes en natuurlijk Diego Maradona. Hij was toen pas 21 jaar oud, maar was toen al dé grote nummer 10 bij de titelverdediger. In de finale van 1978 leverde dit trouwens een bijzonder beeld op rond de rugnummers van de keepers.
Fillol stond met nummer 5 onder de lat, bij Oranje speelde Jongbloed opnieuw met rugnummer 8.
Lees Hier Meer:
Rugnummers van Oranje voor het EK 1988
Geschreven door: Freddy Gomes
