Bij mij is iedereen gelijk. Ik heb het vaak gehoord. Het klinkt logisch, want iedereen verdient een gelijke behandeling. In de samenleving dan. Ik geloof niet dat dit werkt binnen het voetbal of op kantoor. Waar er resultaten geboekt moeten worden, moeten soms uitzonderingen worden gemaakt.
Je kunt als trainer iedereen gelijk willen behandelen, maar dat zijn spelers niet.
De één heeft meer ervaring, de ander meer scorend vermogen. De één heeft meer snelheid, de ander meer inzicht. Om het sterkste elftal op het veld te krijgen dien je soms uitzonderingen te maken. En dat speelt zich dan ook af. Als je er dan een punt van hebt gemaakt om meer dan eens voor de groep te roepen dat je iedereen gelijk zult behandelen, verlies je direct je geloofwaardigheid.
Ik zeg dit als oud-trainer van een Reserve 5e klasse Zaterdag. Zonder enige schaamte, omdat ik het als speler vaak genoeg heb zien gebeuren. Wanneer jij als trainer je geloofwaardigheid verliest, en helemaal in een periode van tegenvallende resultaten, dan wordt het moeilijker om je vak uit te oefenen.
En dus gaf ik al snel aan dat ik uitzonderingen zou maken. Dat niet iedereen gelijk was binnen de groep. Dat er sprake was van kwaliteitsverschillen, en dat we ons daar bewust van moesten zijn. De ene speler kon ons nou eenmaal meer brengen dan de ander. Moest ik dat verbergen voor de groep? Ik besloot er juist eerlijk over te zijn, zodat we als groep konden spreken over de werkwijze.
Wat de discipline betreft, moest iedereen inderdaad gelijk zijn. Een uitbarsting van speler A had dezelfde gevolgen als de uitbarsting van speler B. Maar kon speler C niet trainen en speler D ook niet, dan kon het zijn dat speler D wel gewoon in de basis stond. Puur op basis van zijn extra kwaliteiten. De groep wist dit, en had dit ook geaccepteerd.
Je moet dan ook een beetje het geluk hebben dat het op zaterdag goed uitpakt. Scoort speler D, dan zien mensen het als de juiste keuze.
Mijn advies is om heel goed na te denken voor je deze uitspraak maakt. Mocht je het toch zeggen, leg uit hoe je hierin staat, en wat wel en niet meetelt. Geef de groep in ieder geval duidelijkheid. Dat is wat ik deed toen ik vertelde dat spelers in mijn ogen niet gelijk waren. Niet iedereen was het misschien met mij eens, maar niemand kon ontkennen dat ik duidelijk was geweest.
De heldere communicatie vormde één van de ingrediënten van ons kampioenschap. Maak keuzes, communiceer deze op een duidelijke manier, en voer daarna deze keuzes consequent uit. Maak het simpel, zowel voor je groep als voor jezelf. Zo kan alle energie naar de ontwikkeling van de groep.
Jeugd
Bij de jeugd is er een andere reden om niet voor gelijke behandeling te gaan.
Hier staat natuurlijk niet het resultaat centraal, maar ligt het vooral aan wat de behoefte is van spelers. Zo had ik het af en toe nodig dat een trainer over het hele veld schreeuwde: “Gomes, ben je wakker”??!! Daar schrok ik dan even van, zodat ik daarna lekker kon gaan voetballen.
Het is echter niet iets wat voor elk kind werkt. Vooral bij kinderen is het belangrijk om erachter te komen welke behoefte zij hebben als het gaat om communiceren en het toepassen van regels. Daarnaast is het belangrijk om zaken als de thuissituatie goed in de gaten te houden en mee te laten wegen.
Lees Hier Meer:
