“Ik ben alles wat ik wil worden. Ik ben daar al, snap je? Ik wil niks. Ik gedraag mij altijd alsof ik al heb. Nogmaals, ik had alijd al het gevoel dat ik een zwarte band had. Ik voelde mij altijd al een wereldkampioen, dat ik alles kon bereiken. Ik heb alles. Dat is de mindset.” – Conor McGregor
Bovenstaande quote van McGregor draait niet alleen om zijn woorden. Het mooie aan de mindset die hij beschrijft, is dat dit bijna niet mogelijk is zonder dit te koppelen aan gedrag. Hij voelde zich wereldkampioen, mede omdat hij trainde als een wereldkampioen.
McGregor maakte de keuzes van een wereldkampioen. Dat stelde hem in staat om zo te groeien. Hij geloofde in zijn kansen, maar wist dat hij dat geloof elke dag moest omzetten in de juiste daden. Zijn instelling was dat hij hoe dan ook de beste in zijn sport zou gaan worden.
In De strijd tussen Talent vs Toewijding haalde ik al een uitspraak van de trainer McGregor aan. Hem werd gevraagd of het toen al zichtbaar was dat de Ierse vechter zo goed zou worden. Het is verleidelijk om voor de camera te zeggen dat hij het vanaf de eerste training al kon zien. Dat het talent er altijd al was, en dat het allemaal wel te voorspellen viel.
Gelukkig was de trainer van McGregor eerlijk: “Nee, ik kan niet zeggen dat het altijd al duidelijk was. Weet je waarom? De waarheid is dat je na die eerste paar sessies niet weet wie er 6 maanden later nog komen trainen.” McGregor was één van die vechters die maar bleef opdagen, elke keer weer.
Zou een wereldkampioen trainingen overslaan? Is dat het gedrag wat hoort bij een kampioen?
Denken als een kampioen was voor McGregor de versie van 'gaat hierdoor de boot sneller', de vraag van de Britse roeiers die goud pakten op de Olympische Spelen. De roeiers hadden een helder doel voor ogen, en bedachten een simpel systeem om het juiste gedrag te koppelen aan dat doel.
Het hebben van een growth mindset betekent ook dat je dingen moet doen waar je eigenlijk nog niet klaar voor bent. Toen ik als 13-jarige een droom kon verwezenlijken door de stap te maken naar de jeudgopleiding van een BVO, was ik niet klaar voor dat eerste team. Ik was dan ook de minste speler van de groep.
Maar ik geloofde dat ik beter kon worden. Ik wist dat de nieuwe omgeving mij zou stimuleren om verder te groeien. Zelfs op de moeilijkste dagen, wanneer ik echt moeite had met het hogere niveau, voelde ik dat het goed voor me was.
Die mindset koppelde ik aan een strakke focus op mijn ontwikkeling. Dat betaalde zich uit. Tot ik een paar jaar later meer aandacht ging schenken aan dingen die eigenlijk randzaken waren.
Heb jij grote doelen voor je leven?
Wat je ook wilt bereiken, er zijn twee dingen die je enorm kunnen helpen. Ten eerste dien je goed te weten wat het doel precies is, en nummer twee is het zijn voor je het bent. Je kan zeggen dat je ook zou trainen als een prof als je een mooi contract had en veel geld kon verdienen.
Of, je draait het om, en gaat trainen als een prof om het te kunnen bereiken. Het grote voordeel voor mensen die al zijn wat ze willen worden is dat het nauwelijks nog vraagt om een aanpassing. McGregor trainde jarenlang als een wereldkampioen, en dus was het niet nodig om dat te leren toen hij eenmaal professioneel ging vechten.
Voor je profvoetballer kan worden, moet je grotendeels als een profvoetballer kunnen leven. Niet iedereen ziet een leven als profvoetballer echter zitten. Dat is goed, want we moeten allemaal zelf uitzoeken wat bij ons past.
Je kan 'zijn voor je bent' echter toepassen je eigen situatie, een de onderdelen aanpassen naar wat jij probeert te bereiken. Geloof in de haalbaarheid van je grote doelen, en koppel daar gedrag aan vast.
Zet elke dag kleine, maar constante stappen in je ontwikkeling. Dan ga jij een mooi jaar tegemoet.