Deze dagen treffen Inter Milan en Barcelona elkaar in de halve finale van de Champions League.
15 jaar geleden was José Mourinho 'on top of the world'. Na het laatste fluitsignaal snelt hij het veld op om aan de andere kant voor het thuispubliek zijn feestje te gaan vieren.
Zijn team heeft net het onmogelijke geflikt. Het Barcelona van Pep Guardiola wordt door Inter verslagen, waarmee de ploeg een plekje verdiend in de finale van de Champions League. Die avond leek het daar niet op, ondanks de luxe van een 3-1 voorsprong uit de eerste wedstrijd.
Bij Barça geloven ze in een 'remontada'. Dit Inter is voor de beste ploeg ter wereld te verslaan. In het seizoen 2008/2009 wint Guardiola bij zijn eerste job als hoofdtrainer een Treble. In de Champions League finale van 2009 is het team een maatje te groot voor Manchester United.
Na de rode kaart voor Thiago Motta in minuut 28 lijkt niets Barça in de weg te staan. Als er één team in staat is om een tegenstander voetballend de wil op te leggen is het Barça wel. Dat lukt echter niet. Inter was al niet van plan om te voetballen, en na de rode kaart al helemaal niet.
Mourinho heeft zijn team met één been in de finale van de Champions League zitten. Zijn spelers denken er niet aan om die kans uit handen te geven. Wat ik nooit vergeet van die avond is de rol van Samuel Eto'o. De aanvaller uit Kameroen moet Barcelona na het behalen van de Treble verlaten.
Zijn moeizame relatie met Guardiola zorgt ervoor dat de trainer verder gaat kijken. Hij kiest voor het halen van Zlatan Ibrahimovic, die overkomt van Inter. Blijkbaar vindt Mourinho het goed dat hij Milaan verlaat. De Portugees krijgt in de deal met Barcelona Eto'o en een aardige vergoeding.
Met dat geld haalt Mourinho Diego Milito die voor de doelpunten moet zorgen. Eto'o is die avond in Camp Nou op zoek naar revanche. Hij speelt als een tweede rechtsback om te voorkomen dat zijn oude teamgenoten aan die kant gevaarlijk kunnen worden.
De Bus
Over die avond is Mourinho duidelijk. Zijn team heeft volgens hem niet de bus geparkeerd, maar een heel vliegtuig. Inter Milan slaagt erin om met 14% balbezit de finale te halen. Het is een onwaarschijnlijk laag percentage voor een team dat de tweeluik weet te winnen.
De opmerking over het vliegtuig zegt Mourinho volgens mij vol trots. Het maakt hem niet uit hoe er gewonnen wordt, zolang dat maar gebeurt. De trainer is zich als geen ander bewust van wat het betekent om prijzen te winnen. Hij wil met zijn teams geschiedenis schrijven.
Dat zijn ploegen niet bekend zullen staan als de mooist voetballende teams doet hem niks. Mourinho zorgt ervoor dat zijn teams goed voorbereid het veld ingaan. Dat laat hij zien in het seizoen 2005/2006, wanneer hij met Chelsea het Barcelona van Frank Rijkaard treft.
Zijn rapporten over de Barça spelers komen een tijdje terug naar buiten. Daarin zegt de trainer over Eto'o het volgende: “Explosief en agressief met en zonder bal. Goed in de kleine ruimte. Jaagt, gelooft en zorgt voor een hoge intensiteit tijdens de gehele wedstrijd”.
Ik kan mij goed voorstellen dat Mourinho Eto'o vooral op basis van die laatste zin naar Milaan haalde. De aanvaller is vanaf het begin belangrijk voor het team. Toch bedenkt de trainer een trucje om nog meer uit hem te kunnen halen. Het legt de basis voor de overwinning tegen Barcelona.
Inter wint thuis tegen de oude club van Mourinho, Chelsea. Het is een wedstrijd om de achtste finale. Inter moet in Londen een 2-1 voorsprong zien te verdedigen. Dat wordt een lastige opgave waarbij elke speler op zijn best moet zijn wil het team een ronde verder zien te komen.
Eto'o krijgt van zijn trainer te horen dat hij niet gaat starten. Hij is niet in goeden doen, en presteert niet. Dat is de boodschap. De aanvaller smeekt bijna om een basisplaats. Die krijgt hij van zijn trainer. De truc werkt, en een getergde Eto'o scoort de winnende goal voor Inter tegen Chelsea.
De honger bij het team wordt groter, en het vertrouwen in elkaar en de trainer neemt toe. Thuis tegen Barcelona wordt er met 3-1 gewonnen. Barça komt nog wel op voorsprong maar moet daarna drie goals slikken waardoor de return een moeilijke opgave wordt.
Zelfs met een man meer slaagt het team er niet in om het tweeluik te winnen. Pas laat in de wedstrijd maakt Gerard Piqué het eerste doelpunt van de avond. De 1-0 is niet genoeg. Mourinho viert zijn feestje terwijl zijn spelers liggend op de grond bijkomen van een slijtageslag.
Eto'o weet het dan nog niet, maar hij zal zijn tweede Treble op rij gaan winnen. Mourinho heeft van Inter een machine gemaakt, dat zelfs in staat is het beste team ter wereld te verslaan.
De winst op Barcelona maakt de weg vrij voor het winnen van de eerste en enige Treble uit het Italiaanse voetbal. Dat is het enige dat telt.
Hoe Mourinho soms dingen voor elkaar krijgt is een raadsel, zelfs voor andere toptrainers. Daar komt Rafa Benitez later achter wanneer Eto'o weigert voor hem aan de rechterkant te spelen.
Dat doet hij alleen voor Mourinho, zegt de aanvaller. Bij Barcelona weten ze dit.
Lees Hier Meer:
Deze nummer 4 speelde bijna twintig jaar lang voor Inter Milan
Twee Brazilianen, de top van de Serie A en rugnummer 13
Geschreven door: Freddy Gomes, oud-voetballer op niveau en oud-trainer van een vriendenteam. Ik speelde 7 jaar voor Excelsior Rotterdam. Vanaf de C-jeugd (O14) tot aan het tweede elftal. Later speelde ik een aantal seizoenen in de Hoofdklasse. Als trainer werd ik kampioen met mijn vriendenteam in de Reserve 5e Klasse Zaterdag. Ik was tevens de keeper van dat team.
