Ik kreeg een vraag van een trainer. Zijn speelsters zijn eigenlijk gewend 3-4-3 te spelen, maar voor dit seizoen werd gekozen voor 4-3-3. Het probleem is dat zij mogelijk met een speler minder op het middenveld komen te staan, tegen tegenstanders die met 4 middenvelders spelen.
Wat kunnen zij hier tegen doen?
In dit stuk wil ik het hebben over hoe de twee systemen samen kunnen gaan. Een vaste 4-3-3 is vrij voorspelbaar, vanwege de herkenbaarheid. Een dynamische 4-3-3 veranderd constant, waardoor de tegenstander geen moment echt grip kan krijgen op de speelwijze.
Om het probleem van een speler minder op het middenveld op te lossen, kan één van de centrale verdedigers inschuiven. Zo speel je in balbezit 3-4-3. Dit kan je doen vanaf het moment dat je start met opbouwen, of je kiest hier een later moment voor, wanneer je net iets hoger staat op het veld.
Bij balverlies kan die speler terug in de eigen positie, en sta je weer met 4 verdedigers, in een 4-3-3. Dan kan je de aanvallers gebruiken om in te zakken. Die aanvallers helpen dan het middenveld, en zorgen voor een overtal zodat de tegenstander niet makkelijk aan voetballen komt.
Het kan ook andersom. Een team kan bij balbezit achterin 4 mensen hebben staan, en juist bij balverlies een centrale verdediger door laten schuiven naar voren. Dit is een optie wanneer de trainer een rol heeft voor de backs in de opbouw en aanval.
De backs kunnen bij balverlies terug in de eigen positie, waardoor een centrale verdediger door kan dekken op het middenveld. Als het de bedoeling is om de tegenstander onder druk te zetten, kan je dat zo oplossen.
In balbezit kan je het middenveld van de tegenstander overrompelen door te schuiven met je aanvallers. Als zij de zijkant loslaten, en zich opstellen in een positie tussen de linies, moeten de middenvelders van de tegenpartij hierop reageren.
Zij moeten zorgen dat de pass niet gegeven kan worden op je aanvallers. Doen zij dit niet goed, dan heb je steeds aanspeelbare mensen in gevaarlijke posities. Doen zij dit wel goed, dan heb je ergens anders aanspeelbare middenvelders.
Doe je dit met een verdediging van 4, dan heb je de backs die gebruik kunnen maken van de ruimte aan de zijkant. Wanneer een back doorkomt aan de zijkant, is deze speler de 4e middenvelder. Opnieuw ontstaat hierdoor een 3-4-3 vanuit de 4-3-3.
Doe je dit met de inschuivende verdediger, en heb je geen bezetting aan de flanken dan is dat geen probleem. Eén van je aanvallers kan alsnog een loopactie maken naar de zijkant.
Opbouw en aanval
Tijdens de opbouw gaat het rondspelen vaak in een te laag tempo. De tegenstander verrassen is niet mogelijk als teams allemaal hetzelfde patroon volgen. Hier kan je je voordeel mee doen. Volg eerst in de opbouw het patroon van centrum naar back terug naar centrum en door naar andere back.
Doe dat een paar keer, tot iemand het signaal geeft. Dat is dan het moment van de onverwachte verticale pass. Die pass, waarbij een teamgenoot tussen de linies wordt aangespeeld, is een bal van (bijvoorbeeld) 25 meter dwars door de as van het veld.
Hierboven had ik het al over aanvallers die de tussen de linies lopen. Door dit te doen maken zij zich aanspeelbaar. Ze moeten worden geholpen door het bewegen van andere middenvelders. Hiermee trekken zij de aandacht van het middenveld van de tegenpartij.
Die middenvelders worden daardoor uit elkaar getrokken, en zo ontstaat de ruimte voor de verticale pass. Met die ene pass kan je de verdediging van de tegenpartij aanvallen. Een aanval op snelheid met lopende mensen is voor de tegenstander heel lastig te verdedigen.
Naast de verticale pass biedt ook de opening de kans om de tegenpartij te verrassen. Tegenstanders zullen door te kantelen proberen om je vast te zetten. Dit werkt vaak goed omdat niemand in staat is de andere kant op te zoeken. Kan je dat wel met je team, dan kan je profiteren van zeer veel ruimte.
Conclusie
Ik snap goed spelers zich graag vasthouden aan een bepaald systeem. Ik had dat ook als voetballer. Als jij als trainer je spelers kan leren om het systeem te zien als startpunt, bouw je aan een heel sterk team. 4-3-3 is in dit geval hoe je standaard staat, het is iets om op terug te vallen.
Het moet niet heilig worden gemaakt, want spelers moeten beseffen dat je op veel momenten niet in die opstelling staat. Bijna elke loopactie betekent in feite een verandering daarin. Zowel in balbezit als balverlies is het een kracht als je anders kan staan dan in je startopstelling.
Het is ook niet erg als er dingen bij komen kijken die niet in het beeld passen van een traditionele 4-3-3. Daarmee bedoel ik onder meer het spelen met traditionele buitenspelers. Ik geloof dat teams meer hebben aan spelers die aan de binnenkant spelen, zelfs zonder aanvallende backs.
Ik noem dit buitenspelers die spelen van binnen naar buiten. Want natuurlijk moeten zij gebruik maken van de ruimte aan de zijkant wanneer dat er ligt. Dat variëren kan ook betekenen dat je speelt met één echte buitenspeler, en een andere type aanvaller als derde.
Trainers en spelers moeten binnen een systeem open staan voor alle opties en mogelijkheden. Als het gaat om de vastigheid, kan je altijd terug vallen op je 4-3-3. Dat is vooral belangrijk tijdens moeilijke momenten in een wedstrijd.
Bovenstaande vraagt veel van een team, dus pas op met de eisen. Naast een dynamische manier van voetballen ook nog druk willen zetten kan teveel zijn. Het moet allemaal rustig worden opgebouwd. Neem de onderdelen, train deze een tijdje en praat veel met de groep.
Is dat redelijk onder de knie, dan kan je door met het volgende onderdeel. Gun de groep de tijd om beter te worden. Met geduld denkt de groep steeds meer in situaties, en steeds minder in systemen.
Lees Hier Meer:
Spelen in een 3-4-3 systeem
Geschreven door: Freddy Gomes
Heb jij een vraag voor mij? Ga naar de contact pagina, en stuur mij een bericht!
