Speel je met 4 verdedigers, dan bestaat het centrum uit 2 centrale verdedigers.
Als de tegenstander met 3 aanvallers speelt, heb je dus een verdediger over. Deze vrije verdediger kan je gebruiken voor het verzorgen van de rugdekking, met name centraal.
Hoe je centraal ook speelt, in elke situatie zal een centrale verdediger de spits oppakken, en de ander is op dat moment de vrije verdediger. Deze moet gebruikt kunnen worden voor het oppakken van een lopende speler van de tegenstander.
Op het EK van 2024 speelt Zwitserland in de achtste finale tegen Italië. De Italianen hebben moeite met de speelwijze van de Zwitsers. Zij vinden steeds een vrije middenvelder, vanwege een 4 tegen 3 in die linie. Hieruit ontstaat het eerste doelpunt van de Zwitsers.
Eén van de middenvelders krijgt mede vanwege het overtal alle ruimte voor de loopactie. Hij kan eigenlijk zo doorlopen naar de 16 meter. Spelers moeten in dit geval met elkaar praten. Of je zal als middenvelder zelf mee moeten lopen, of je moet de tegenstander overgeven aan de vrije verdediger.
De coaching, het praten, is erg belangrijk. Dit heeft te maken met de manier waarop verdedigers dan staan opgesteld. Zij staan meestal zo dat zij met het lichaam staan naar de situatie. Ook deze spelers moeten echter open staan. Doen zij dit niet, dan is het overzicht zeer beperkt.
Als vrije verdediger moet je ook kunnen zien wat er op een ander deel van het veld gebeurt. Door open te gaan staan, vergroot je het gezichtsveld. Hetzelfde geldt voor de rechts- en linksback. Die moeten bij een bal aan de andere kant open staan om zowel de bal te zien als de tegenstander.
We analyseren de goal even verder. Zwitserland valt aan. Na een eerste pass over de as van het veld, volgt een bal naar links. Het dynamische spel van Zwitseland betekent dat de buitenspeler van de rechterkant helemaal over is gekomen. Terwijl deze buitenom gaat, is de linksbuiten in balbezit.
Hij ziet de loopactie van de middenvelder. De linksback van de Italianen knijpt naar binnen, en pakt de spits op. Op dat moment komt de middenvelder van Zwitserland aan bij de 16. Hij wordt nu ingespeeld, en dat zou het moment zijn om kort te gaan zitten.
Het is onder meer vanwege de stand van zijn lichaam dat de centrale verdediger te laat de middenvelder ziet komen. Het lichaam staat volledig opgesteld naar de zijkant. De situatie daar is dan ook het enige dat hij op dat moment kan zien. Pas wanneer de pass wordt gegeven is dat anders.
Dan draait hij met de bal mee, en ziet de middenvelder aan komen lopen. Deze heeft de ruimte om in de 16 aan te nemen. Pas bij het schot probeert de verdediger te blokkeren, maar dan is het te laat. Het heeft allemaal te maken met hoe hij kort daarvoor staat opgesteld.
Ik moet toegeven dat het hele verhaal een stuk genuanceerder is dan de rol van de centrale verdediger. Er gaat zoveel mis bij de Italianen, dat het mij doet denken aan de eerder gegeven voorbeelden van Bayern München. Toch blijft het idee hetzelfde.
Een verdediger zal open moeten staan om meer dan de bal te kunnen zien. Verdedigers zijn vaker de tegenstander kwijt omdat ze teveel naar de situatie kijken, en vergeten de tegenstander kort te dekken. Dat is in de 16 natuurlijk een fatale fout.
Middenvelders die de tegenstander laten lopen en verdedigers die vooral naar de bal kijken maken het de tegenpartij wel erg makkelijk om tot scoren te komen. Zeker als er ook nog eens geen communicatie is.
Lees Hier Meer:
Slimme looplijnen kunnen je tegenstander verrassen
Geschreven door: Freddy Gomes
