Frank de Boer staat op het veld te wachten, samen met zijn technische staf.
We zien kleine groepjes spelers aan komen lopen. En nog een paar. Dit is De Toekomst, en de groepstraining van het eerste van Ajax gaat zo beginnen. Toch is nog niet iedereen aanwezig. De Boer staat met een zorgelijk gezicht te wachten. Even later is de groep compleet.
De Boer kan zijn humeur niet onderdrukken, en spreekt de groep aan op het gedrag. Hij is niet te spreken over het feit dat spelers een paar seconden voor aanvang van de training pas op het veld staan. Hij verwacht veel meer van spelers die alleen maar met voetbal bezig hoeven te zijn.
Hij sluit af door te zeggen: “Geloof mij nou maar, het is zo voorbij.”
De Boer kan het weten, want hij staat na een zeer succesvolle carrière als voetballer nu al trainer op het veld. De oude nummer 4 van Oranje heeft als speler vrijwel alles meegemaakt, en weet hoe snel het over is. Dat is ook zeker één van de dingen die ik jonge speler mee zou willen geven.
Zonder ze al te veel willen wijzen op allerlei zaken die jonge spelers anders of beter zouden kunnen doen, zou ik vooral benadrukken hoe snel het allemaal voorbij gaat. Om die reden schreef ik eerder over 'een lang leven maar een korte carrière'. Hiermee bedoelde ik dat er na het voetballen nog genoeg tijd is voor andere zaken die spelers graag willen doen.
Ook schreef ik 'de dagen zijn lang, de carrière is kort'. Tijdens het voetballen zijn er veel lange dagen, zoals de nederlagen, blessures en fases waarin je minder aan spelen toekomt. Lastige momenten kunnen soms zwaar aanvoelen, maar deze gaan voorbij en maken je sterker.
Vroeg gestopt
Zelf ben ik al op 27-jarige leeftijd gestopt op niveau. Daarna ging ik spelen in de zaal en sloot ik aan bij een vriendenteam. Ik had een aantal interesses buiten het voetbal, waardoor ik wel uitkeek naar een leven waarin voetbal een kleinere rol zou gaan spelen.
Ik weet daarom niet of een gesprek met mijn toekomstige zelf wat had uitgemaakt.
Maar als ik had geweten hoe snel het allemaal voorbij zou gaan, dan had ik wel harder gewerkt. Net wat meer gegeven. Als speler heb je op veel zaken geen invloed, maar jij bent degene die bepaalt hoe hard je werkt. Het is aan jou om te bepalen hoe ver je gaat om te bereiken wat je wilt.
In gesprek met mijn toekomstige zelf had ik kunnen horen dat je vanaf een bepaald moment alleen maar terug kunt kijken. Dat je niets meer kunt veranderen aan hoe je dingen hebt aangepakt. En dat je bijna geen spijt kunt krijgen van elke dag hard werken aan het worden van een betere voetballer.
Een reden waarom ik met zoveel plezier terugkijk op mijn tijd als speler/trainer van een vriendenteam, is dat ik zo hard heb gewerkt als ik kon. Toen, in mijn laatste seizoen al de 30 gepasseerd, wist ik dat dat de enige manier was om te kunnen bereiken wat we in gedachten hadden.
Ga een gesprek aan met je toekomstige zelf. Welk advies zou je krijgen? Hoe kan jij jezelf helpen? Soms is de enige mentor die je nodig hebt een versie van jezelf die een paar jaar verder is.
Hoe wil jij straks terugkijken op je tijd als voetballer, en wat kun je daar nu aan doen?
Lees Hier Meer: