De Portugees Ruben Amorim werd, zoals verwacht, de vervanger van Erik Ten Hag bij Manchester United.
Inmiddels heeft de jonge trainer zijn eerste overwinning én nederlaag achter de rug. Het Arsenal van Mikel Arteta versloeg United met 2-0. Amorim maakte indruk bij Sporting met zijn uitvoering van een 3-4-3 systeem.
Ik heb drie onderwerpen geselecteerd die onderdeel vormen van de werkwijze van de trainer. Het gaat om de identiteit, en de posities/taken van de wingbacks en de verdedigers.
Identiteit
Amorim werd bij aankomst in Engeland gevraagd naar zijn prioriteiten. Hij vertelde dat het belangrijkste voor hem de identiteit van het team is. Daar is hij sinds dag 1 mee bezig. Hoe hij wil spelen, hoe er druk moet worden gezet, en de details van het voetbal.
Zijn eerste wedstrijd moest toen nog volgen. Hierover zei de trainer dat hij wil dat mensen een idee achter het voetbal zien. “Je moet het kunnen herkennen. Of je het nu goed vindt of niet, ik wil dat het herkenbaar is. Zodat je kan zien waar we naartoe willen”.
Wingbacks
De 3-4-3 van Sporting was onder Amorim bijzonder aanvallend. De trainer geeft aan dat dit mogelijk was omdat het team goed draaide. Spelers waren goed bekend met de speelwijze. Daar is tijd voor nodig. Maar als dat er eenmaal is, kan je steeds meer naar een ideale manier van spelen.
Zo geeft de trainer het voorbeeld van de positie van wingback. Stel je daar een back op, of speel je met een buitenspeler? Volgens hem is het logisch eerst met backs te starten. Die zorgen voor defensieve zekerheid. Groeit het team, dan kan er worden overgegaan tot spelen met buitenspelers.
Verdedigers
De drie spelers achterin zijn bij Amorim belangrijker dan de centrale middenvelders in de opbouw. Hoe zij bewegen is daarin doorslaggevend. Bij Sporting werkte de trainer aan de beslissingen die zij moeten maken. Het was eerder te statisch. Dit zie ik vaker. De 3 staan in balbezit veelal hetzelfde.
Amorim werkte bij Sporting echter toe naar verdedigers die in balbezit vooruit, breed en aan de binnenkant kunnen staan. Deze spelers moeten zich goed voelen aan de bal, waar dat ook is. Dat vele bewegen van de verdedigers zien we ook terug bij het Inter van Simone Inzaghi.
Al die bewegingen, zoals het wisselen van positie met een middenvelder, zijn voor tegenstanders lastig te verdedigen. Als er al een plan is voor het spelen tegen 3 verdedigers, dan kan de tegenpartij in de war raken van positiewisselingen.
Daarmee kom ik op de vergelijking met de speelwijze van Zwitserland op het EK van 2024. Het spel van dat team draaide om veel bewegen, waardoor tegenstanders er geen grip op konden krijgen. De aanwezigheid van echte wingbacks doet echter weer denken aan Tomas Tüchel.
Het is interessant om te zien dat de bondscoach van Engeland en de trainer van één van de grootste clubs in het land 3-4-3 spelen. Mogelijk volgt er nog een analyse van de verschillen tussen de twee.
Lees Hier Meer:
