“Er is voor mij maar één Ronaldo”. – Thierry Henry
Voor menig voetballiefhebber is de quote van Henry goed te begrijpen. Zonder de één boven de ander te plaatsen, is het een uitspraak die je vooral moet zien vanuit een bepaalde nostalgie. Een gevoel dat voorkomt uit het feit dat Ronaldo, R9, de wereld kennis heeft laten maken met voetbal zoals we dat toen nog niet kenden.
Ronaldo Luis Nazario de Lima maakte op 17 jarige leeftijd de overstap van Cruzeiro naar PSV. Wie is geboren en getogen in wereldstad Rio de Janeiro, ervaart naar alle waarschijnlijkheid de stap naar het strandloze Belo Horizonte als een lastige aanpassing. Hoe moeilijk moet het wel niet zijn geweest voor piepjonge Braziliaan in het koude Eindhoven?
De cultuur shock die de tiener toen beleefde is bijna niet voor te stellen. Tijdens zijn presentatie bij PSV viel tijdens het lachen voor de foto op dat hij nog steeds een beugel droeg. We moeten natuurlijk niet overdrijven. Hoewel het allemaal niet makkelijk kan zijn geweest, Ronaldo kwam naar Nederland om te voetballen. Hij had zelfs op zijn leeftijd al een zeer goed contract.
In het boek 'Ronaldo komt uit Rio', kwam zo nu en dan zijn miljoenen contract bij PSV ter sprake. Ook Nike zag al vroeg de potentie van een wereldster in hem, en dus kon hij rekenen op een tweede, langlopende en riante overeenkomst. Het was midden jaren negentig. Voetbal was langzaam aan het veranderen. Ronaldo was daar zowel op én naast het veld bij betrokken.
Het spelletje werd steeds commerciëler. Er ging steeds meer geld in om. Voetbalsterren werden nog meer weggezet als 'rockstars'. Niet iedereen was daar in Eindhoven blij mee. De druk op Ronaldo was groot. Vanwege het prijskaartje en alles wat de club voor hem deed, werd er heel veel van hem verwacht. Maar Ronaldo had niet altijd zin. Vaak was hij “een beetje moe”.
De kritiek op hem was er altijd. Het was makkelijk om Ronaldo te vergelijken met Romario. Anderen binnen de club probeerden te voorkomen dat hij inderdaad op Romario zou gaan lijken, en precies zou doen waar hij zin in had. Ronaldo leek het allemaal niet te begrijpen. Hij deed vrijwel altijd wat hij moest doen. Scoren.
De eerste keer dat Ronaldo écht van zich deed spreken bij PSV, was in de wedstrijd tegen Bayer Leverkusen. PSV verloor met 5-4. Het was enkel aan Ronaldo te danken dat PSV niet volledig werd afgedroogd. Tot op de dag van vandaag is dat de meest indrukwekkende partij die ik ooit heb gezien van een 17-jarige speler.
Ondanks de onwaarschijnlijk sterke wedstrijd in Duitsland was en bleef de zeer jonge Ronaldo mikpunt van kritiek. Hem werd vaak verweten lui te zijn. Het hielp niet mee dat in zijn tijd bij PSV de club te maken had met zwaar tegenvallende resultaten. Hij was één van de spelers die het moest ontgelden. Logisch, gezien de status die hij al had. Al had men meer rekening mogen houden met zijn leeftijd.
De media verdient niets aan begrip. Er wordt verdiend aan goede verhalen. En dus bleven onder meer de vergelijkingen met Romario aanhouden. Net als de kleine spits zou Ronaldo de overstap maken naar FC Barcelona. Hij leek opgelucht te zijn dat hij uit Nederland kon vertrekken. In Barcelona maakte ook de wereld kennis met het enorme talent
In de wedstrijd tegen Compostela uit, scoorde Ronaldo een goal die de meeste fans zich nog steeds kunnen herinneren. Hij ontving de bal nog voor de middenlijn. Op karakteristieke wijze begon hij aan een actie op hoge snelheid. Ondertussen schudde hij 4 of 5 verdedigers van zich af. In het strafschopgebied van de tegenstander ging hij nog even om de keeper heen. Goal.
Liefhebbers kunnen zich vast ook nog de finale in de Uefa Cup herinneren. Ronaldo schitterde namens Inter tegen Lazio Roma. Ook in deze wedstrijd scoorde hij op een manier zoals we dat nog steeds van hem kennen. De bewegingen waarmee hij de Lazio keeper op het verkeerde been zette, waren typisch Ronaldo.
De vraag blijft hoe groot Ronaldo had kunnen worden zonder die twee zware knie blessures. Ik kan me nog herinneren dat ik de pijn kon voelen tijdens het zien van de beelden waarbij het wel leek of zijn knie wegschoot onder zijn lichaam. En toch kwam hij terug. Waar het anderen niet meer lukt om op het hoogste niveau terug te keren, deed hij dat wel.
Met dat vreemde kapsel liet hij de wereld zien dat hij nog lang niet klaar was. Het WK 2002 was van hem. Twee keer scoren in de finale tegen Duitsland, dat is niet niks. Ook hier kwam hij terug. Want de finale van 1998 was uitgelopen op een enorme teleurstelling. En er was nog altijd het mysterie van wat er precies gebeurd was net voor de finale, waarbij Ronaldo een of andere aanval kreeg.
Zijn carrière zou hem leiden langs topclubs in Brazilië, Nederland, Spanje en Italië. In 1994 en 2002 werd hij met Brazilië wereldkampioen. In '94 speelde hij geen minuut, maar hij was dan ook pas 17 jaar. Geen verkeerde carrière zou ik zeggen. In Nederland was hij een makkelijk doelwit voor de kranten en bladen.
Schrijven over Ronaldo, daar kon je mee scoren. Als je de kranten en bladen van die tijd zou geloven, zou je voorspellen dat hij de top niet zou gaan halen. Schrijvers schrijven, voetballers voetballen. De meeste journalisten zijn niet verder gekomen dan de B3 van de lokale vereniging.
Houd hier de volgende keer rekening mee. Er is vast weer een stuk onderweg waarbij de carrière van een jong talent wordt afgeschreven.
Lees Hier Meer:
Het aparte verhaal rond het kapsel van Ronaldo
Geschreven door: Freddy Gomes, oud-voetballer op niveau en oud-trainer van een vriendenteam. Ik speelde 7 jaar voor Excelsior Rotterdam. Vanaf de C-jeugd (O14) tot aan het tweede elftal. Later speelde ik een aantal seizoenen in de Hoofdklasse. Als trainer werd ik kampioen met mijn vriendenteam in de Reserve 5e Klasse Zaterdag. Ik was tevens de keeper van dat team.
