Toen ik als 13-jarige jongen bij Excelsior Rotterdam ging voetballen was ik enorm leergierig.
Ik kwam van een kleine amateurclub, en zag het als een unieke kans. Zes jaar later zat ik bij het tweede elftal (Jong Excelsior). Helaas was ik onderweg mijn grootste kracht kwijtgeraakt.
In die bepalende fase van mijn tijd als voetballer was ik niet langer coachbaar. Als ik feedback kreeg van mijn trainer, een oud-profvoetballer, vond ik dat hij het niet begreep. Want aan mij kon het niet liggen. Ik wist heus wel wat ik deed.
Zo denken helaas veel voetballers van een jaar of 18, 19. Het voorkomt dat deze spelers verder komen omdat ze niet langer wat willen aannemen van trainers. Wie dat niet doet wordt niet beter. Anderen komen dan langs en ontwikkelen zich wel verder waardoor jij wordt gepasseerd.
Of je dan talentvol bent of niet, doet er niet toe. Het zijn de trainers die bepalen wie er speelt, en als jij niet laat zien dat je leergierig bent wacht een plekje op de bank.
Wat betekent het om coachbaar te zijn?
Een coachbare speler is iemand die de opmerkingen van de trainer gebruikt om er beter van te worden. Als jij leergierig bent wil je zelfs feedback/kritiek, zodat je daarmee aan de slag kan. Opbouwende kritiek is, zeker van je trainers, geen aanval op wie je bent. Het is om je te helpen.
Spelers die coachbaar zijn pakken de dingen op die trainers aangeven. Daarnaast werken zij aan verbeterpunten die ze zelf zien. Toen ik als middenvelder begon te spelen in de O16, wist ik dat ik moest werken aan mijn loopvermogen. Niemand had dat gezegd, ik wist wat ik kon verbeteren.
Daarvoor waren mijn vader en ik het erover eens dat ik sterker moest worden. Ik was klein, en wist dat ik daarmee mijn gebrek aan lengte kon compenseren. Om die reden ging ik al op mijn 14e voor het eerst naar de sportschool. Wel deed ik dat onder begeleiding, zodat ik de juiste dingen kon doen.
Hoe verder ik kwam, ik minder ik coachbaar was. Toen ik als back werd opgesteld, was ik niet leergierig genoeg om die positie als een uitdaging te zien. Ik had bepaald dat die positie niet voor mij was en vond dat ik beter op de bank plaats kon nemen.
Het feit dat ik na maanden hard werken nieuwe kansen kreeg op andere posities was voor mij een bevestiging van mijn gelijk. Het maakte van mij een nog minder coachbare speler. Ik vond dat ik beter dan mijn trainers wist waar ik het beste tot mijn recht kwam.
Acheampong
Een paar maanden geleden had Chelsea-trainer Enzo Maresca mooie woorden over voor de 18-jarige Josh Acheampong. De lange verdediger uit de eigen opleiding mocht het afgelopen seizoen ruiken aan het eerste elftal. Maresca vertelde na een Conference League wedstrijd waarom dat is.
De Italiaan is onder de indruk van de kwaliteiten van de speler. Wat hem vooral bevalt is zijn mentaliteit. Wat hij zei over Acheampong is voor ons allemaal de moeite waard om te onthouden:
“Het beste aan Josh is dat hij open is, dat hij wil leren. Als ik hem als back opstel vraagt hij wat hij moet doen, geen gezeur. Op het middenveld hetzelfde verhaal. Dat zijn de beste spelers, die willen leren”. Blijf leergierig, wees een makkelijk te coachen voetballer. Zo kom je verder in je carrière.
Lees Hier Meer:
Wie altijd verantwoordelijkheid neemt kan ver komen in het leven
Geschreven door: Freddy Gomes, oud-voetballer op niveau en oud-trainer van een vriendenteam. Ik speelde 7 jaar voor Excelsior Rotterdam. Vanaf de C-jeugd (O14) tot aan het tweede elftal. Later speelde ik een aantal seizoenen in de Hoofdklasse. Als trainer werd ik kampioen met mijn vriendenteam in de Reserve 5e Klasse Zaterdag. Ik was tevens de keeper van dat team.
