Roda JC was rond de jaren 2000 een grote club.
De club won de KNVB-beker in 1997 en 2000. In 2002 speelde Roda voor de UEFA Cup tegen AC Milan. Na een 0-1 nederlaag in Kerkrade slaagde het team erin om het grote Milan met 1-0 te verslaan.
Een penaltyserie moest een winnaar bepalen. Bij Milan miste 2 spelers. Helaas ging het bij Roda 3 keer mis, waardoor de club de kwartfinale misliep. Milan werd in de halve finale uitgeschakeld door Borussia Dortmund, maar zou een seizoen later de Champions League winnen.
Spelen tegen Roda JC was als jeugdspeler van Excelsior dan ook een mooie ervaring.
Want ondanks het verschil in niveau bij de eerste elftallen waren we in de jeugd gelijkwaardig, en vaak zelfs beter.
Herinneringen
Ik heb goede herinneringen aan het spelen tegen Roda. Maar er waren ook lessen. De eerste keer beschreef ik in Wat is Kantelen? Om het onderwerp uit te leggen greep ik naar een grote fout die ik als rechtsback maakte. Terwijl heel het team kantelde liep ik vooruit waardoor Roda kon scoren.
In mijn laatste wedstrijd tegen Roda viel ik in bij het tweede elftal. Opeens stond ik tegenover Ramon van Haren. Die dag leerde ik dat het tweede elftal niet hetzelde was als spelen bij de jeugd. Tussendoor gebeurde er gelukkig goede dingen.
Ik speelde mijn eerste wedstrijd als rechtshalf bij de A-jeugd tegen Roda. Ik zag dat ik ook fysiek mee kon op het middenveld. Dat gaf mij veel vertrouwen. Later speelde ik een keer als nummer 4 tegen Roda. Met mijn zaakwaarnemer langs de lijn nam ik ons team bij de hand, en speelde sterk.
Scoren
Op een andere dag, net als met het tweede elftal op Kaalheide, kreeg ik een vrije rol als buitenspeler. Hoewel ik niet goed wist wat ik met die vrijheid aan moest, kreeg ik een goed gevoel van het gesprek wat daaraan vooraf ging.
Dat goede gevoel wat ik kreeg van het vertrouwen van de technische staf wou ik graag terug kunnen betalen. Dat lukte diep in de tweede helft. We kregen een vrije trap op ongeveer 40 meter van de goal. Samen met onze rechtshalf stond ik bij de bal.
“Maak jij een loopactie tot in de 16, dan krijg je de bal van mij.”
Ik keek naar hoe alle spelers opgesteld stonden. En besloot mijn loopactie om alle spelers heen te maken. In een diagonale lijn trok ik weg, en zag dat de vrije trap werd genomen. Ik versnelde, maar kon zien dat de richting van de pass niet klopte. Toch liep ik door, terwijl de keeper uitkwam.
De keeper kwam, schrok van mijn aanwezigheid, raakte de bal maar half, en die bleef liggen. Niemand was mij verder gevolgd, en ik had de bal voor het intikken, 1-2. De goal vierde ik samen met de rechtshalf.
Ik keek naar de kant, en maakte oogcontact met de trainer. We begrepen elkaar.
Geschreven door: Freddy Gomes
