Ik heb in mijn tijd als voetballer op een aantal posities gespeeld.
Het was niet altijd even duidelijk, ook niet voor mijzelf, op welke positie ik het beste tot mijn recht kwam. Ik had regelmatig mindere fases, en zelfs in mijn betere fases mindere wedstrijden. Ik was lang niet altijd een constante speler.
En dus kwam ik wel eens op de bank terecht. Waar andere spelers soms geschokt leken vanwege het feit dat de trainer het in zijn hoofd hield ze buiten de basis laten, had ik vaak begrip. Ik wist wat ik kon, maar wist ook dat ik niet altijd was wat de trainer nodig had.
Ik kom hier nog op terug, want dit is een belangrijk onderwerp voor alle voetballers. Dit verhaal speelt zich af in één van die fases waarin ik niet tot de eerste 11 van de trainer hoorde. Voor de wedstrijd kreeg ik uitleg. Op de training zat ik nog bij het basisteam, en toch begon ik op de bank.
Het was aan mij om te laten zien dat ik hoorde te spelen. Het stond met zo'n 20 minuten te gaan 1-1, uit bij Smitshoek. Ook zij hadden de ambitie om hoger te voetballen dan de 2e Klasse Zaterdag, en dus stond er een goede ploeg. Toch gingen wij volledig voor de 3 punten.
In de blessuretijd kregen wij een vrije trap, rond onze eigen middenlijn.
Iedereen verzamelde zich in en rond de 16 van de tegenstander. Onze keeper ging mee. Ik stond net buiten de 16. Opeens werd ik geroepen door onze aanvallende middenvelder, die achter de bal stond. Ik moest de bal nemen, de afstand zou beter bij mijn trap passen, zei hij nog.
De bal lag bijna tegen de zijlijn aan. Ik keek naar de volle 16 meter, en bedacht hoe ik de bal het beste kon trappen. Ik besloot dat een strakke bal het beste zou zijn, zodat de keeper de bal niet makkelijk uit te lucht kon plukken. Ik ging staan, en nam diep adem.
De trap was goed. De bal vertrok en ik zag hoe deze iets hoger ging dan de bedoeling was. Eenmaal in de 16 leek de bal dankzij de wind iets te hangen in de lucht. De keeper kon de bal niet inschatten, en had moeite met het overvolle strafschopgebied.
Onze spits kwam los van zijn bewaker terwijl de bal begon te dalen. De bal kwam precies uit voor zijn voeten. Hij maakte contact met de bal, en de keeper was uit positie. De bal rolde zo de goal in. 1-2 diep in blessuretijd. Wat een heerlijk moment!
Toen ik schreef over de corner, noemde ik de hoekschop in de titel een wapen. Standaardsituaties als corners en vrije trappen kunnen wedstrijden beslissen. Wanneer teams tegen over elkaar staan die gelijkwaardig zijn, zijn het de dode spelmomenten die vaak zorgen voor een beslissing.
De standaardsituaties kunnen aan het einde van het seizoen het verschil maken voor een team. Wel of geen kampioen. Wel of geen degradatie. Het is het waard om te werken aan je trap als speler, en de standaardsituaties als groep.
Maak hier gebruik van, of je loopt het risico zelf wedstrijden te verliezen vanwege deze momenten. Het feit dat dit zo lastig te verdedigen is, heeft natuurlijk een nadeel en een voordeel.
Lees Hier Meer:
De set-piece coach: Trainer voor standaardsituaties
Geschreven door: Freddy Gomes, oud-voetballer op niveau en oud-trainer van een vriendenteam. Ik speelde 7 jaar voor Excelsior Rotterdam. Vanaf de C-jeugd (O14) tot aan het tweede elftal. Later speelde ik een aantal seizoenen in de Hoofdklasse. Als trainer werd ik kampioen met mijn vriendenteam in de Reserve 5e Klasse Zaterdag. Ik was tevens de keeper van dat team.
