Na mijn jaren bij Excelsior ging ik voetballen bij SVVSMC in Schiedam. Toen ik net bij de club kwam, was de ploeg gedegradeerd naar de Eerste Klasse, onder leiding van trainer John de Wolf.
Gelukkig werden we direct kampioen in de Eerste Klasse, en dus keerden we terug naar de Hoofdklasse Zondag. Dit was toen een goede competitie met mooie tegenstanders. Toen de club het 100-jarig bestaan vierde in 2004, stonden er in de voorbereiding twee heerlijke wedstrijden op het programma.
In de ene week zouden we op Harga uitkomen tegen Sparta. En een week later zou Feyenoord op bezoek komen. In beide gevallen tegen het eerste elftal, geen belofteteams.
Tegen Sparta speelde ik op het middenveld, waar ik tegenover Davy de Fauw en Yevgeni Levchenko stond. Dit waren spelers die ik wekelijks op tv zag spelen. Het was nog vroeg in onze voorbereiding op het seizoen, maar we konden goed meekomen. Ik kan mij herinneren dat ik niet erg onder de indruk was, los van de fitheid van de tegenstander. We verloren met 0-2.
Een week later stonden we tegenover Feyenoord. Ze waren met een sterk team naar Schiedam gekomen. De meeste spelers waren aanwezig. Ik speelde vanaf links die dag. Op het veld had ik veel te maken met de Zuid-Koreaanse back Song en de Egyptische middenvelder Hossam Ghaly. Beide spelers waren internationals!
Onderschatten van profs
Het is makkelijk om vanaf je luie stoel profvoetballers te bekritiseren. Alles ziet er zo simpel uit op de tv. Ik weet nog dat Feyenoord een aantal spelers had waarvan ik dacht dat het wel meeviel met de kwaliteiten die zij hadden. Smolarek was net iets ouder, maar toch waren we elkaar nooit echt tegengekomen in de jeugd.
Hij speelde vaak net een leeftijdscategorie hoger. Als ik eerlijk ben, dacht ik toen dat hij niet veel beter was dan ik. Na zo'n twintig minuten voetballen ging ik met hem een sprintduel aan. Het was een kans om te laten zien dat we gelijkwaardige spelers waren. Dat viel vies tegen. Ondanks mijn voorsprong won Smolarek met gemak het sprintduel.
Het kostte mij veel moeite om met mijn kleine teen de bal weg te tikken over de zijlijn. Ingooi Feyenoord. Dit gebeurde net voor onze bank. Ik keek op dat moment naar onze reservespelers, en terwijl ik op adem probeerde te komen zei ik: “Dit zijn geen mensen”.
Ik had niet het gevoel dat Feyenoord technisch zoveel sterker was. Hoewel deze spelers natuurlijk beschikten over meer kwaliteiten, was het vooral fysiek een groot verschil met onze ploeg uit de Hoofdklasse. We verloren met 0-3, mede omdat Feyenoord een deel van de tweede helft uitspeelde met 10 man. Zo sloten we een hele goede week af, met twee sterke prestaties.
Als een prof
Als jij wilt voetballen als een prof moet je daar vandaag mee beginnen. Dit betekent dat je nu al de acties moet uitvoeren die van een profvoetballer mogen worden verwacht.
Dat de Feyenoord profs fysiek een stuk sterker waren dan amateurvoetballers, was geen verrassing. Als profs waren de spelers van Feyenoord alleen met het spelletje bezig. Zij hadden die ochtend zelfs nog getraind. Terwijl de meeste van mijn teamgenoten en ik aan het werk waren.
Het gaat vooral om een verschil in keuzes die buiten het veld gemaakt worden. Los van de prof status, moeten ook profvoetballers bepalen dat zij de beste keuzes gaan maken voor hun carrière. Het feit dat zij betaald worden is niet genoeg. Hoe vaak zien we niet voorbeelden van voetballers en andere sporters die moeite hebben met het maken van die keuzes?
In 2004 was ik pas 22. Ik had mijn keuze gemaakt. Profvoetbal moest ik uit mijn hoofd zetten. Nu ging ik wat meer van het leven genieten. Bijna wekelijks ging ik naar de discotheken in Rotterdam. Hier kwam helaas steeds meer alcohol bij kijken. Of ik nog profvoetballer kon worden of niet, op mijn 22e had ik nog heel veel uit mijn amateur carrière kunnen halen.
Voetballen als een prof betekent dat je beseft dat je één lichaam hebt, en dat de keuzes die je maakt bepalen hoe dat lichaam zich ontwikkelt. Alles wat je in dat lichaam stopt, heeft een consequentie. Liters alcohol en gefrituurd voedsel maken een lichaam zeker niet beter en sterker. En toch is dat hoe een gemiddeld 'dieet' van een amateurvoetballer eruit ziet.
Profvoetballers hebben meestal de discipline om de juiste keuzes te maken.
“Ik drink niet”, is een keuze die je één keer maakt. Daarna is het een kwestie van herhalen. Dit wordt onderdeel van je identiteit. Je bent geen drinker. Dat past niet bij jou. Andersom werkt het op dezelfde manier.
Of het nu gaat om drinken of je eetgewoontes, het draait om een aantal simpele principes. Wat je wilt bereiken moet je nu al worden. Wil jij voetballen als een prof? Niets houdt je tegen om nu de keuzes te maken die profs maken. Denk hierbij aan je voorbeelden. Biertje drinken? Denk aan wat Cristiano Ronaldo zou doen.
Hoe goed wil je worden? Wat wil je bereiken?
Ga nu al leven als een prof, en je komt al meteen dichterbij het bereiken van je doelen. Er is niets wat jou weerhoudt om extra te gaan trainen, thuis te blijven in plaats van uit te gaan of beter te gaan eten. Wil je een betere voetballer worden of zelfs een prof, stel dan elke keer de vraag:
Gaat hierdoor de boot sneller?
