Ik ben op mijn 27e al gestopt met voetballen op niveau.
Zwaluwen uit Vlaardingen trok mij aan om bij te dragen aan het kampioenschap in de Zaterdag 2e Klasse. Naast mijn tijd bij Excelsior had ik een aantal jaren in de Hoofdklasse en Eerste Klasse gespeeld, waardoor de club en ik dachten dat we elkaar konden helpen.
We slaagden erin om meteen kampioen te worden in de Zaterdag 2e klasse. Mijn seizoen was echter niet wat ik ervan had verwacht. Dat vond de club ook. Het doel was het bereiken van de Hoofdklasse, waardoor de club begon met doorselecteren.
Mijn tegenvallende prestaties lieten de club twijfelen of ik erin zou slagen om in de 1e Klasse meer te laten zien. Zelf twijfelde ik al langer over wat ik nog kon. Ik had voor een deel geaccepteerd dat ik niet meer beter zou worden als voetballer. Mijn beste tijd was voorbij, zo dacht ik erover.
Misschien heb je momenteel zelf twijfels over wat je wilt gaan doen. Je omstandigheden kunnen anders zijn. Je bent misschien al een stuk ouder dan 27, of juist veel jonger. Toch kan de manier waarop ik mijn keuze maakte jou misschien helpen.
Steeds minder
Ik was nog jong toen ik stopte. Voetballers bereiken meestal hun top rond 28, zo wordt vaak gezegd. Dat heb ik niet meer meegemaakt. Al jaren twijfelde ik over mijn toekomt als voetballer. Ik had het steeds minder naar mijn zin, op het veld en in de kleedkamer.
Degraderen was zwaar. Het overkwam mij twee seizoenen achter elkaar. De eerste keer uit de Hoofdklasse Zondag, het jaar daarna uit de Hoofdklasse Zaterdag. Met beide teams, SVVSMC en Deltasport, hadden we selecties met de kwaliteiten om erin te blijven.
Waar het precies aan ontbrak is lastig te zeggen. Wat ik wel zag in die tijd was dat spelers niet genoeg in de spiegel keken. Het lag altijd aan een ander. Vaak had de scheidsrechter het gedaan. Zonder zelf-kritiek is er geen ontwikkeling, en daar betaalden we een prijs voor.
Ik had moeite met het accepteren van de degradaties, en bleef denken aan wat ik had kunnen doen om het te voorkomen. Als (basis)speler was ik mede-verantwoordelijk voor de prestaties, maar al had ik meer gedaan, dan was ik nog afhankelijk van de rest van het team. Dat zag ik toen niet.
Wat ik wel zag, was een carrière die alleen maar minder leek te worden. Ook bij SVVSMC en Deltasport had ik goede fases gehad. Bij Zwaluwen waren het vooral momenten. Toch kon ik mezelf niet overtuigen van het feit dat het er nog in zat. Ik denk dat ik het ook niet meer wou.
Wat je ook gelooft, het is waar. En wat we geloven dient een doel. Ik moest geloven dat mijn beste tijd erop zat om afscheid te kunnen nemen. Want ondanks mijn enorme liefde voor het spel, waren er nog veel meer dingen die ik wou doen in het leven. Zoals een avontuur in het buitenland.
Nieuwsgierig
Als er een aantal dingen zijn die jij graag doet naast het voetbal, kan het een goed moment zijn om te stoppen. Ik wou in ieder geval niet blijven voetballen omdat ik dat al zo lang deed. Ik schrijf vaker over onze ontwikkeling als voetballer, als sporter.
Dat is één onderwerp, en je ontwikkeling als mens is een ander. Hoewel het veel met elkaar te maken heeft, is dat niet altijd zo. Ik voelde dat er als voetballer niet veel meer voor mij inzat, terwijl ik als mens nog zoveel wou doen en bereiken. Voor mij was er meer dan voetbal, meer dan sport.
Na het voetballen op niveau deed ik zoveel mogelijk nieuwe dingen. Ik ging zaalvoetballen, probeerde te DJ-en, ging meer reizen en woonde daarna een tijdje in het buitenland. Onderdeel van mijn avonturen waren mijn tijd in een Braziliaanse favela en het fietsen door Zuid-Amerika.
Niet iedereen kan zich een leven zonder voetbal voorstellen. Ik kon dat wel, en was er achteraf gezien zelfs klaar voor. Het was voor mij goed om te stoppen. Stoppen als speler betekent niet meteen dat je afscheid moet nemen van het spelletje.
Het is geen toeval dat we tegenwoordig hele jonge trainers zien. Als jij het idee hebt als trainer beter te kunnen worden dan als voetballer, dan is het een goed idee om je volledig op een toekomstige carrière als trainer te richten. Een andere rol binnen de technische staf ik ook erg mooi.
Mijn liefde voor het spel was niet verdwenen. Na het stoppen deed ik een jaar niets. Tot ik ging keepen bij een vriendenteam. Dit was onderdeel van een fase waarin ik bezig was met het ontdekken van verschillende nieuwe dingen. Ik accepteerde een rol als trainer van het team.
Voetballen op niveau paste niet meer in mijn leven. Maar de jaren bij het vriendenteam horen bij de mooisten uit mijn tijd als speler. De honger was niet verdwenen. In het 3e seizoen samen werden we kampioen. Een paar maanden later liet ik alles achter om naar het buitenland te vertrekken.
Neem vooral de tijd om na te denken over wat wil je gaan doen. Besluit je te stoppen met voetballen, dan is het goed om de tijd die je over hebt productief te benutten. Start iets nieuws, waar je helemaal op 0 moet beginnen.
Treed zoveel mogelijk buiten je comfort zone, want dat is hoe we groeien.
Geschreven door: Freddy Gomes
