Ik kreeg de bal op links aangespeeld. De back wist dat ik hem op zou gaan zoeken. Schaar naar rechts, passeren naar buiten, aanzetten. In mijn ooghoek zag ik hem aankomen. Kap met links. Hij was weg, en nu had ik ruimte voor mij voorzet. Ik raakte de bal lekker. Kopbal, doelpunt!
Vandaag was een rustige dag. Een korte uitlooptraining voor de basisspelers van gisteren.
Met de reserves speelden we een kleine partij. Het is heerlijk om weer gewoon op het veld te kunnen staan. Ik heb nergens last van. Nu wil ik snel weer gaan spelen. Voor mijn blessure ging het lekker, en ik denk dat ik dat weer op kan pakken.
Mijn invalbeurt van gisteren was goed. De trainer was tevreden. Mijn actie bij de assist geeft mij het vertrouwen dat ik mezelf weer ben. Ik maakte me tijdens mijn blessure toch een beetje zorgen. Hoe lang gaat het duren voor ik weer in vorm ben?
Ik heb het gemist. Niet kunnen voetballen is voor mij het ergste wat er is. Ik ben van plan om er deze week extra van te gaan genieten. We vergeten soms als spelers dat je ook dankbaar moet zijn voor je gezondheid.
Je kan eigenlijk elk moment een blessure oplopen, en je weet dan nooit hoe lang dat kan gaan duren. We zijn zo bezig met presteren op niveau, dat we een hoop dingen als vanzelfsprekend zien. Al die wedstrijden die ik heb moeten toekijken hebben mij wel een beetje aan het denken gezet.
Morgen trainen we twee keer. We gaan ons voorbereiden op de topper van komend weekend. Niet iedereen is een fan van die trainingsdagen, maar ik doe niets liever. En nu al helemaal niet. Zelfs het eten op de club vind ik lekker.
Ik vind de trainingen van de groep goed. Het is natuurlijk geen toeval dat we zo hoog staan. Ik weet dat er voor mijn blessure interesse was van andere clubs. Nu vraag ik me af of zij daar nog zo over denken. Tegelijk weet ik dat ik vooral moet voetballen, de rest komt dan vanzelf.
Mijn zaakwaarnemer zegt ook altijd dat ik dat rustig aan hem over kan laten. “Als het belangrijk is hoor je het echt wel van mij hoor”, dat is altijd zijn antwoord. Soms krijg ik van mensen de vraag over het buitenland. Dat hoeft van mij nog niet.
Ik heb graag mijn vrienden en familie in de buurt, en ik weet dat mijn vriendin er ook zo over denkt. Ik kan me ook niet voorstellen dat zij haar baan op zou willen zeggen. Natuurlijk droom ik van een mooie Spaanse of Engelse club. Maar ik voel ook dat het daar nu nog te vroeg voor is.
Stop. Ik heb het al teveel over de toekomst. Het gaat om het nu. Morgen twee keer trainen. Hard werken, zodat ik komend weekend echt fit ben. Ik wil starten. Dus dat moet ik de komende week laten zien aan de trainer.
Zaterdag wil ik er weer staan. Ik kan niet wachten. Het leven als profvoetballer is mooi.
22:00 uur. Ik ga slapen.
Geschreven door: Freddy Gomes
