Hij hoorde de trainer roepen, en keek op. Terwijl iedereen langzaam naar binnen liep, bleven zij samen achter op het veld.
De trainer vertelde dat hij een hele wedstrijd nodig had, want het was een tijdje geleden. Hij zou daarom zaterdag meedoen bij het tweede team. Hij hoorde de woorden van zijn trainer, en toen drong het langzaam tot hem door.
Hij zou de wedstrijd van het jaar gaan missen.
Al maanden keken hij en zijn beste vriend uit naar de ontmoeting. Beiden waren ze vertrokken bij de oude amateurclub, omdat het tijd was voor een stap vooruit. Hij had de kans gekregen bij de jeugd van een profclub. Zijn beste vriend sloot zich aan bij de leeftijdsgenoten van één van de beste amateurclubs in de regio.
Waar zijn beste vriend bij de nieuwe club meteen een belangrijke speler was geworden, had hij moeite met het veel hogere niveau. Voor nu was hij blij met zijn plekje bij het eerste team. Hij deed zijn best om de achterstand die hij had goed te maken.
Elke zaterdag zaten de twee aan de telefoon om de wedstrijd van die dag te bespreken. Hij had niet altijd veel te melden. Soms kwam hij maar 10 minuten in actie. Toch had hij het gevoel dat hij een betere voetballer was geworden. Dat kwam onder meer dankzij het trainen met goede spelers.
Het ging dus goed, al had hij zo nu en dan moeite met de aanpassing. Dat vormde verder geen probleem, want hij wilde niets liever dan op dat niveau uitkomen.
Terwijl de trainer zijn verhaal afmaakte, moest hij vechten tegen de tranen. Dit was een hele grote teleurstelling, misschien wel de grootste uit zijn nog jonge carrière. Ondanks zijn jonge leeftijd begreep hij meteen dat hij hiervan moest leren. Er zat niets anders op dan het besluit te accepteren.
Het was zaterdag.
Het team begon aan de warming up. Hij wou het liefst ergens anders zijn. Maar hij wist dat hij juist die dag moest laten zien dat hij het verdiende om met het andere team te voetballen. Dat lukte.
Met twee goals en een sterke wedstrijd leidde hij het tweede team naar de overwinning. En toch was het voor hem geen leuke middag. Zijn hoofd zat bij de andere wedstrijd. Hij vroeg zich af wat hij moest missen.
Voor nu zat er niets anders op dan hard werken, en proberen zoveel mogelijk te leren. Hij dacht aan de woorden van zijn trainer, die wijzend naar het stadion tegen de groep zei: “Wie daar wil komen, zal moeten presteren”.
Hij was nu meer dan ooit vastbesloten om zich te bewijzen. Dit niveau zou en moest zijn niveau gaan worden.
Dat is precies wat hij voor elkaar kreeg. Onder meer dankzij de waardevolle les van die week.
Lees Hier Meer Voetbalverhalen:
Voetbalverhalen: Wereldgoal
