In mijn laatste jaar als A-junior, toen de O19, speelde ik in een paar weken tijd twee keer uit tegen Roda JC.
Roda was toen nog een grote club in de Eredivisie. De Limburgers hadden net een nieuw stadion, waardoor de O19 en het tweede elftal in het oude Kaalheide stadion speelden.
Met de O19 wonnen we, en ik scoorde de winnende goal. De wedstrijd met het tweede elftal, nu de Jong teams genoemd, verliep iets anders. Roda trad op met een aantal spelers uit het eerste.
Toen deden spelers van alle leeftijden mee omdat ze terug kwamen van een blessure, of omdat ze weinig speeltijd kregen. Eén van die spelers was linksback Ramon van Haaren, voor mij toen al één van de betere backs van de Eredivisie.
Invallen
Het was voor mij een periode waarin ik als speler van de O19 elke week mee ging met het tweede elftal. Ik zat in mijn beste tijd als voetballer. De trainer liet mij bijna elke wedstrijd invallen. Ook die avond tegen Roda. Ergens in de tweede helft kwam ik in het veld.
Vanaf de eerste seconde voelde ik hoeveel hoger het tempo hier lag. De trainer had mij ingebracht op 10, een positie waar ik niet veel speelde. Dat was blijkbaar te zien, want niet lang daarna verhuisde ik naar de voor mij bekende rechterkant.
Dat ik daar tegenover Van Haaren stond was niet gek. Met het tweede elftal was ik inmiddels gewend om profs te zien die ik kende van tv. Maar dankzij Van Haaren leerde ik een waardevolle les. Er was één moment dat symbool stond voor de les die ik toen moest leren.
Roda heeft op een gegeven moment de bal op eigen helft. Vanuit het centrum wordt Van Haaren aangespeeld. Ik was naar binnen getrokken, waardoor ik best veel meters moest maken om de back onder druk te kunnen zetten. Opeens begint hij aan een versnelling met de bal aan de voet.
Hij was weg. Ik kon er alleen maar naar kijken. Het moment maakte indruk. Snelheid was sowieso niet waar ik het van moest hebben. Het ging erom dat dit een volwaardige Eredivisie-speler was die op dat moment liet zien wat het verschil was. Zoiets overkwam mij niet bij de O19.
Daar kwam ik misschien wel weg met wat minder arbeid, vanwege andere goede eigenschappen als voetballer. Dat is natuurlijk niet de juiste instelling voor een jonge speler die het profvoetbal probeert te bereiken. De les van Van Haaren zou mij niet genoeg veranderen.
Wie voor een stap staat naar een hoger niveau, moet zich bewust zijn van het verschil. Bij elke stap naar een hogere leeftijdscategorie, of een betere competitie, begint iedereen weer op nul. Het doet er niet toe wat je daarvoor hebt gedaan, en wat je zogenaamde status was in een ander elftal.
Zorg ervoor dat je elke keer harder gaat werken. Zeker als je kansen krijgt bij het Jong team, of O23, of zelfs bij het eerste elftal. Wie alles geeft, kan alleen maar beter worden. De versnelling van Van Haaren had mijn wake-up call moeten zijn. Helaas zag ik het toen niet zo.
Lees Hier Meer:
Geschreven door Freddy Gomes