In 2010 besloten een paar vrienden van mij om een vriendenteam op te richten.
Dat besluit leidde tot een paar interessante gebeurtenissen. Ik zou onderdeel van het team worden, maar alleen als ik de keeper mocht worden. Ik heb altijd willen keepen. Een andere teamgenoot zag dit nieuwe team als kans om eigenlijk voor het eerst in clubverband te gaan voetballen.
Hij was toen 20, of zelfs al ouder. Toch liet hij zich niet tegenhouden hierdoor. De rest van de jongens waren misschien al wat jaren gestopt, maar de meesten stonden als kind al op het veld. Hij begon dus in vergelijking met de rest met een aardige achterstand.
Dit maakte hij goed met zijn conditie, die een stuk beter was dan de andere, veelal oudere teamgenoten. Zijn achterstand was voor hem een extra motivatie om goed te trainen. Vanaf de eerste training liet hij zien leergierig te zijn. Hij was vastbesloten om te groeien als speler.
In onze eerste wedstrijd stond hij opgesteld als spits. We moesten toen nog uitzoeken wat zijn positie zou gaan worden. We waren pas begonnen aan het seizoen. Wat er daarna gebeurde is voor mij nog steeds een raadsel.
Al vroeg in de wedstrijd wijkt onze middenvelder uit naar de linkerkant van het veld. Hij komt hier in balbezit, en geeft een heerlijke indraaiende voorzet. Onze spits staat in het strafschopgebied van de tegenstander, en ziet de bal aankomen.
Hij beweegt in de richting van de bal. En kopt even later de bal op werkelijk fantastische wijze langs de keeper. Alsof hij zijn hele leven in de spits stond.
Back
Later besloten de trainers dat linksback een goede positie voor hem zou zijn. Hij zou al snel wennen aan die positie. Toch zou hij een tijd lang hele goede met zwakke momenten afwisselen. Dat was in zijn geval alleen maar positief. Hij deed het zo goed dat we soms vergaten dat het een beginner was.
Zelfs tegen tegenstanders die hun hele leven al op het veld stonden hield hij zich staande. Aan de ene kant was het goed dat het team hem niet anders behandelde. De lat lag vrij hoog voor een vriendenteam, en hij moest hierin meegaan. Het betekende af en toe een lastig moment.
Op een dag scoorde hij een eigen doelpunt in een thuiswedstrijd. De tegenpartij brak door vanaf links. Ik kon in eerste instantie redden, maar de bal bleef in onze 16 meter. Hij had goed geknepen, en had zelfs alle tijd om rustig weg te werken. In plaats daarvan schoot hij de bal snoeihard binnen.
Ik wou al gaan schelden toen ik besefte dat hij ondanks het coachen weinig kon doen aan de situatie. Hij stond goed, was als eerste bij de bal, en was van plan weg te werken. Wat kon ik nog meer vragen van een speler die pas in zijn eerste of tweede seizoen zat?
Kampioen
Hij deed uiteindelijk niet onder voor de rest. Dankzij zijn harde werken was het geen zwakke schakel in het team, terwijl je dat wel had mogen verwachten. Als hij meer fouten had gemaakt hadden we dat moeten accepteren. Het is knap hoe hij zich ontwikkelde met het elftal.
In seizoen 3 werden we kampioen. Dat doel hadden we vanaf het moment dat het team ontstond. Zelfs in dat seizoen lukte het hem om mee te gaan in het niveau.
Iedereen kan op latere leeftijd leren voetballen. Mijn oude teamgenoot is een goed voorbeeld. Maar ik spreek ook uit ervaring. Ik ging zoals afgesproken keepen voor het elftal. Ik was toen 28!
Beiden werkten we hard om beter te worden. We trainden zo vaak mogelijk, en deden als het kon wat extra's. En we hadden een groot doel voor ogen, zeker voor beginners.
De fouten die we maakten waren onderdeel van onze weg naar het kampioenschap. Wie bereid is een tijdje slecht te zijn, kan ver komen. Ook op latere leeftijd.
Lees Hier Meer:
Geschreven door: Freddy Gomes
