Tijdens het EK zat ik naar wedstrijden te kijken met een notitieboekje op schoot.
Opvallende zaken schreef ik op, en in sommige gevallen ging ik de volgende dag meteen schrijven. Nadat ik België zag spelen schreef ik over hoe teams kunnen denken over de invulling van het eigen middenveld.
Na wedstrijden van Oranje schreef ik over waarom het belangrijk is dat de buitenspeler sneller moet worden ingespeeld. Ook ging ik in op het doelpunt tegen Polen, waarbij Aké druk zette bij een hoge bal en zo aan de basis stond van de goal van Cody Gakpo.
Als laatste schreef ik pas over het opvallende doordekken van Calafiori in de wedstrijd tegen Spanje. De verdediger van Italië moest aardig wat meter overbruggen om het Spaanse middenveld onder druk te kunnen zetten. Dit betekende dat er achterin bij Italië 1 op 1 werd gespeeld.
Dit brengt mij meteen op het eerste tactische punt dat opviel tijdens het toernooi. Ook in andere wedstrijden lieten teams zien dat zij niet bang waren om achterin 1 op 1 te staan.
Het spelen van 1 op 1 achterin
Dit viel voor mij het meest op in de wedstrijden van Frankrijk tegen België, en Portugal tegen Slovenië. Zowel Frankrijk als Portugal speelden met een echte nummer 6 voor de verdediging. Tchouameni en Palinha speelden in deze wedstrijden misschien nog korter op de verdediging.
Achterin speelden twee centrale verdedigers echter tegen twee spitsen. Opvallend om te zien in een tijd waarin teams liever inzakken dan vooruit gaan zonder bal. Didier Deschamps liet zien dat zijn speelstijl onterecht wordt gezien als angstig, terwijl het vooral moet worden gezien als realistisch.
Back op back
Maanden geleden schreef ik over het Druk zetten van Back op Back. Het was leuk om dat terug te zien tijdens het EK. Het meest opvallend vond ik dit bij Duitsland tegen Spanje. Hier gebeurde het niet één of twee keer vanwege de situatie, maar was het afgesproken dat de ploeg dit zou doen
Bij de Spaanse opbouw kwam rechtsback Kimmich elke keer tegen Marc Cucurella te staan, de linksback van de Spanjaarden. Duitsland koos hiervoor zodat Rüdiger het oppakken van Nico Williams voor zijn rekening kon nemen. Rüdiger is veel beter in de 1 tegen 1 dan Kimmich.
Het gevolg was ook hier dat er dan 1 op 1 werd gespeeld achterin. Tijdens een wedstrijd van Portugal viel op dat linksbuiten Rafa Leão mocht blijven staan in zijn positie. Als de back besloot mee aan te vallen, dan was het de taak van Nuno Mendes en anderen om dat op te lossen.
Spelen tegen een verdediging van 3 is moeilijk
Na de winst op Zwitserland gaf Engeland bondscoach Southgate toe dat spelen tegen teams met 3 spelers in de achterhoede lastig blijft. Hij had besloten zijn speelwijze daarop aan te passen. Door op bijna dezelfde manier te gaan spelen dacht hij eventuele problemen beter op te kunnen lossen.
Southgate had eerder kunnen zien dat Italië geen antwoord had op het dynamische spel van Zwitserland. Duidelijk was dat Zwitserland speelde met 3 achterin. Daarna slaagde het team erin tegenstanders te laten gissen naar andere bewegingen binnen de speelwijze.
Captain Granit Xhaka zakte veel in, en zorgde hiermee voor een lijn van 4 in balbezit. Dat was slechts één van de dingen die Zwitserland erg goed deed. Het zegt genoeg dat spelers op het hoogste niveau moeite kunnen hebben met een verdediging van 3.
De speelwijze van de Zwitsers was voor mij de meeste interessante die ik tijden het EK heb gezien. Ik zal hier dan ook op terug gaan komen in een ander stuk.
Geschreven door: Freddy Gomes
