Een tijdje terug gaf ik een Voorbeeld van het belang van Standaardsituaties. Het ging om een wedstrijd waarin ik een vrije trap nam voor de winnende goal. Deze goal viel voor ons in de blessuretijd. Het was voor mij extra lekker omdat ik eerder was ingevallen.
Voor de wedstrijd zaten we in de kleedkamer. De trainer riep mij even apart. We liepen samen naar buiten, in de richting van het veld. Hij sprak zijn boodschap voor mij uit: “Ik heb toch besloten je niet te laten beginnen vandaag.”
Ik weet niet of de trainer in een andere situatie de tijd had genomen om het even uit te leggen. Maar omdat we op de laatste training hadden getraind met mij spelend vanaf de linkerkant, was het een verrassing. We trainden in een bepaalde opstelling omdat we mogelijk zo zouden gaan starten.
Ik waardeerde de uitleg van de trainer. Hoe dan ook, ik moest het op dat moment accepteren. Ik had begrip voor zijn keuze, want we hadden een selectie van wel 20 spelers waarvan iedereen natuurlijk wou spelen. Elke speler vond dat hij het verdiende om wekelijks basisspeler te zijn.
Ook met een plek op de bank moest ik me richten op de wedstrijd. De keuze was gemaakt, daar was niets meer aan te doen. De knop moet op dat moment zo snel mogelijk om. Het team moet gewoon de wedstrijd winnen, met of zonder mij. Ik moest me richten op een goede invalbeurt.
Voor mijn gevoel zat ik in een lekkere fase, ondanks dat ik niet altijd in de basis stond. Ik wou dat vooral vast kunnen houden. Niemand zou wat hebben aan een eventuele negatieve reactie. Ik was inmiddels 26, en had al genoeg lelijke reacties gezien van teamgenoten die gepasseerd waren.
Het ligt aan de trainer
“De trainer ziet het niet in mij zitten”. Het is een uitspraak die ik vast ook heb gedaan in mijn tijd. Het probleem met deze uitspraak is dat het de verantwoordelijkheid bij een ander legt. Alsof jij als speler niets aan de situatie kunt veranderen, en onder die trainer voor altijd op de bank zal blijven.
Trainers moeten keuzes maken, en soms zijn die keuzes behoorlijk lastig. Het is niet altijd een keuze tussen de beste spelers. Soms kiezen trainers voor een bepaalde manier van spelen. Ik wist dat ik niet altijd paste binnen de ideeën van een trainer voor sommige wedstrijden.
Dat moest ik wel kunnen accepteren, zonder te wijzen naar anderen. Als een trainer koos voor een andere type speler, moest ik gaan werken aan zaken die de trainer zouden overtuigen. Minder balverlies leiden, beter de momenten kiezen en sneller omschakelen, zijn een paar voorbeelden.
Ik noem 3 dingen waarvan ik weet dat het in bepaalde fases van mijn tijd als voetballer beter moest. Teveel bezig zijn met de keuze van je trainer, neemt weg van de focus op je eigen ontwikkeling en de dingen die je moet verbeteren om een betere voetballer te worden.
Als voetballer mag je best teleurgesteld zijn over een rol als reserve. Het is zelfs een goed teken wanneer een wissel ontevreden is. Uitzonderingen zijn spelers die terugkeren van een blessure, of spelers die nieuw bij de selectie zijn. Ook als boze reservespeler moet je de knop om kunnen zetten.
De wedstrijd moet gewonnen worden, en jij moet denken aan een eventuele invalbeurt. Alleen zo kan je het ongelijk van de trainer bewijzen. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen rol in de situatie. Als je echt gelooft dat de trainer het niet in jou ziet zitten, kan je beter vertrekken.
Lees Hier Meer: Voetbal Tactics Blog
Geschreven door: Freddy Gomes
