Spelen als aanvallende middenvelder is heerlijk. Misschien heb je het shirt met nummer 10.
Belangrijke positie, mooi rugnummer. Als je denkt dat je nu nauwelijks hoeft mee te verdedigen, heb je het goed mis. Ook op die positie zal je bij balverlies hard moeten werken voor het team.
In een recent gesprek met mijn vriend de jeudgtrainer, sprak hij over zijn afwegingen bij het kiezen van het juiste systeem. Zijn zorgen over het middenveld lieten hem kiezen voor 4-4-2, terwijl hij het seizoen was begonnen met spelen in 4-3-3.
Het gesprek bracht mij zo'n 20 jaar terug in de tijd. Het deed mij denken aan de periode waarin ik leerde hoe alle middenvelders bij balverlies voor het team moeten werken.
Sparta thuis
Lang geleden speelde ik met SVVSMC twee bijzondere wedstrijden in de voorbereiding. Voor het 100-jarig bestaan van de club kwamen Feyenoord op bezoek, en een week later Sparta. Op het middenveld stonden met Levchenko en De Fauw 2 goede voetballers, die ik kende van wedstrijden op TV.
Ik speelde die dag als nummer 10, in onze 4-4-2. In deze speelwijze was ik de meest aanvallende middenvelder. Dit betekende niet dat ik het bij balverlies rustig aan kon doen. We speelden tegen een sterkere tegenstander, met meer balbezit én de kwaliteiten om daarvan te profiteren.
Schakel je als (aanvallende) middenvelder niet om, dan krijgt het team ook tegen een
gelijkwaardige tegenstander problemen. Middenvelders zullen in elke rol de verdediging moeten beschermen.
Het was mijn taak om bij balbezit van Sparta steeds 1 van de 2 middenvelders op te pakken. Als ploeg zouden we kantelen in de richting van de bal. Was de bal bij de rechtsback van Sparta, dan ging onze linkshalf daar druk zetten. Ik moest dan De Fauw afdekken.
Onze 6 was de directe tegenstander van de 10 van Sparta. De rechtshalf moest knijpen naar binnen om Levchenko op te pakken. Ging de bal naar de andere kant, dan deden we hetzelde, maar dan die kant op. Hierdoor konden we een sterkere tegenstander toch behoorlijk onder druk zetten.
Sparta had genoeg kwaliteit in huis om van een amateurploeg te winnen. Maar heel makkelijk ging het niet voor ze. Ondanks het feit dat we pas 2 weken aan het trainen waren, verloren we maar met 0-2. Het was voor ons een uitstekende oefenwedstrijd.
Terug
Als aanvallende middenvelder kan je na een actie niet voorin blijven hangen. Al heb je net een loopactie vooruit ingezet in volle sprint, bij balverlies moet je meteen terug. Dit is wat er bij veel teams van een aanvallende middenvelder wordt gevraagd.
Bij het herveroveren van de bal zal je opnieuw zo snel mogelijk de ruimte moeten opzoeken. Dit kan zijn om een counter in te zetten, maar is ook nodig wanneer de ploeg besluit om de bal even rond te laten gaan. Er zijn altijd loopacties die zorgen voor ruimte voor teamgenoten.
In het seizoen voor de wedstrijd tegen Sparta, speelde ik in het tweede elftal van SVVSMC veel op de positie van aanvallende middenvelder. Ik leerde daar net zo veel verdedigend als aanvallend werk te verrichten. De goede resultaten van het team maakte dat makkelijker.
Ik was één van de topscorers van dat team, waarmee we kampioen werden. Het was dankzij het afleggen van grotere afstanden dan de tegenstander, en het compacte verdedigen wat we daarom konden doen. Daarnaast hadden we ook de kwaliteiten om in balbezit toe te slaan.
Als jij bereid bent om die kilometers te maken, en je bezit daarnaast de technische capaciteiten van een aanvallende middenvelder, kan je echt je stempel op het spel te drukken. Zo kan je ook op een mindere dag waardevol zijn voor het elftal en bijdragen aan de overwinning.
Blijf vooral doen waar je goed in bent. Maar zodra het team de bal kwijt is, speel je een ander spel. Dan verdedig je mee, met alles wat je hebt.
Doe dat, en je bent al op weg om een betere (aanvallende) middenvelder te worden.
Geschreven door: Freddy Gomes