Wanneer ik voetbal kijk, wil ik zo goed mogelijk begrijpen hoe de teams spelen.
Ik wil kunnen vaststellen wat er zich in het veld afspeelt. Wie doet wat? En wat is de reactie die daarop volgt? Daarna denk ik aan eventuele oplossingen voor beide teams.
Er zijn wedstrijden waarin het even duurt voor ik begrijp hoe een elftal speelt. Dat was het geval met het team van de Kroaten, die vorig jaar (2023) de Nations League Finals speelden. In De Kuip kwam het geweldige Kroatië uit tegen het Nederlands Elftal.
De kern van de Kroaten is al jaren het middenveld. Hier spelen topspelers als Modric, Brozovic en Kovacic. Het team van 2018 kon ook nog eens beschikken over Ivan Rakitic.
De speelwijze
Op een gegeven moment viel op hoe hoog de backs van Kroatië elke keer stonden in balbezit. In de opbouw van de meeste teams is dit vrij standaard. Omdat zij hoger dan normaal stonden, dacht ik dat het team misschien speelde in een systeem met wingbacks.
Dus zocht ik naar een verdediging bestaande uit 3 spelers. Dat leek er niet te zijn. Elke keer zag ik, met en zonder bal, twee centrale verdedigers. Er was daarnaast ook geen sprake van een middenvelder die inzakte tussen de twee bij balbezit.
Succes trainer Zlatko Dalic stelde aan de linkerkant aanvaller Perisic op als back. Op rechts stond met Juranovic wel een echte back, maar ook één die zeer aanvallend ingesteld is. Dalic had zijn middenveld niet anders opgesteld. Zij speelden zoals ik ze dat vaker zie doen.
Sterker nog, het middenveld zag er behoorlijk dynamisch uit. Zelfs Brozovic, normaal gesproken de meest defensieve van het trio, kwam regelmatig in de buurt of zelfs in de 16 meter van Oranje. Het Nederlands Elftal had aardig wat moeite met deze speelwijze.
Op papier
Op papier speelde Kroatië met buitenspelers. In werkelijkheid hadden zij een andere rol. Ivanusec, tegenwoordig spelend voor Feyenoord, is een moderne vleugelspeler. Hij is meer iemand van de binnenkant, en geen speler die bestempeld kan worden als een ouderwetse buitenspeler.
Op rechts speelde met Pasalic een middenvelder. Beiden trokken bij balbezit het middenveld in, of schuin in de richting van de spits. De backs zorgden voor de bezetting aan de zijkant. De drie middenvelders wisselden de rollen af. In en weg van de bal, en zelfs dus zorgend voor diepgang.
Zo was er sprake van twee systemen. Eén in balbezit, een ander bij balbezit tegenstander. Hier is bij de meeste wedstrijden wel sprake van, of teams zich er nou wel of niet bewust van zijn. Zonder bal was de speelwijze veel meer een 4-3-3. De backs kwamen helemaal terug in positie.
De buitenspelers stonden daar waar ze normaal worden verwacht. Het middenveld ingezakt om de defensieve taken op te pakken.
Een bijzondere uitvoering van een 4-3-3. Voor mij een mooi voorbeeld van het toepassen van eigen ideeën aan het oude speelwijze. Het past goed bij wat ik eerder het uitlokken van een reactie bij de tegenstander heb genoemd. Mede dankzij de uitvoering wist Kroatië van Oranje te winnen.
Lees Hier Meer: Varianten van het 4-3-3 systeem
Geschreven door: Freddy Gomes
