Dat Michael Jordan uitgroeide tot een enorm gedreven sportman, is geen toeval.
Als kind kende de topspeler een grote concurrentiestrijd met zijn oudere broer Larry. Het verschil tussen de twee was maar een jaar, waardoor de jongere Jordan kon rekenen op meer lengte.
Broer Larry was sterker, en werd zelfs gezien als de betere speler van de twee. Op een door vader James gemaakt veldje speelden de twee dagelijks een 1 tegen 1 waarbij Michael lange tijd de meeste potjes verloor. Het zorgde bij hem voor de mentaliteit die we later bij de Bulls zagen.
Pas toen Michael meer begon te groeien lukte het hem om zijn broer te verslaan. Als zijn broer op dezelfde manier was gegroeid zou hij nu bekend staan als de broer van Larry, zo zei Jordan ooit. De topbasketballer weet dat hij voor een deel is gevormd door de strijd met zijn oudere broer.
Uit die strijd kwam ook het wereldwijd bekende nummer 23 voort. Toen de twee broers samen onderdeel waren van het team op de middelbare school, kon er maar één met het favoriete nummer spelen. Het liefst hadden beiden gekozen voor nummer 45, maar dat ging naar de oudste broer.
De jongere Jordan besloot het nummer te halveren, en rondde af naar 23. Dat nummer zou hij niet meer inruilen, op een korte periode na waar ik later even op terug zal komen. Hij zou van het nummer één van de belangrijkste nummers maken in de sportwereld.
Carrière
De strijd met broer Larry was belangrijk voor de mentale ontwikkeling van de speler. De afwijzing van het team op de middelbare school was dat ook. In eerste instantie was hij met zijn 1.80m niet lang genoeg, en in het algemeen nog niet goed genoeg voor een plekje in het hoofdteam.
Een jaar later kwam die kans wel en al snel begon hij naam te maken. Na zijn 'high school' tijd stonden de universiteiten voor hem in de rij. Het werd North Carolina, waar de nummer 23 zich verder ontwikkelde. De Chicago Bulls zagen het in hem zitten. Hij mocht ruiken aan de NBA.
In zijn eerste seizoen als NBA-speler wist Jordan indruk te maken. Het leverde een plekje op in het All-Star team. Zijn collega's vonden dat de jonge speler te veel aandacht kreeg en besloten samen hem in die wedstrijd niet de bal te geven. Het zou de jonge NBA-ster alleen maar gretiger maken.
Zijn gedrevenheid nam toe nadat de Bulls in de Detroit Pistons een betere rivaal troffen. Liefst drie keer moesten de Bulls buigen voor de fysieke Pistons. Twee keer ging het om de finale van de Eastern Conference, één keer ging het om de halve finale. Het zorgde voor twee veranderingen.
Jordan dook de sportschool in om zich te kunnen weren tegen het fysieke spel van de Pistons. Waar hij tegen andere team op basis van zijn kwaliteiten kon excelleren, was dat tegen de Pistons niet mogelijk. Dat team had een manier gevonden om vooral Jordan in toom te houden.
Een andere rol was weggelegd voor Phil Jackson. De trainer was maar bij één van de drie nederlagen tegen de Pistons aanwezig, maar wist dat er iets moest veranderen. Hij koos voor een tactische wijziging, met een grotere rol voor andere spelers.
Dit hield in dat Jordan meer in dienst van het team moest spelen. Ondanks zijn weerstand hiertegen lukte het om de ster te overtuigen. We zagen als gevolg hiervan de opkomst van iemand als Scottie Pippen. Met meer spelers in het team die wedstrijden konden beslissen werden de Bulls nog beter.
Na drie nederlagen op rij tegen de Pistons, was het eindelijk raak. Het team won de finale in de Eastern Conference. In de grote finale won het team van de LA Lakers. Zijn zevende seizoen in de NBA leverde eindelijk een prijs op.
De Bulls waren los. Er volgde meteen een tweede en een derde titel. Ondertussen speelde er van alles in het leven van Jordan waardoor hij oververmoeid raakte. De ster nam een onverwacht besluit. Hij stopte met basketbal, en zou later het baseball op gaan pakken bij de White Sox.
Na een afwezigheid van anderhalf jaar keerde Jordan terug in de NBA. Hij ging spelen met het nummer uit zijn jeugd, en zijn tijd als baseballspeler, nummer 45. De Bulls hadden in 1994 als eerbetoon aan hem besloten om afscheid te nemen van zijn nummer 23.
In de Eastern Conference halve finale doet een tegenstander precies wat je nooit moet doen. Hij maakt Jordan boos. Na de bal van hem te hebben afgepakt, zegt Nick Anderson dat hij niet lijkt op de oude Jordan. Anderson roept dat 'nummer 45 niet zo goed is als nummer 23 was'.
In de volgende wedstrijd draagt Jordan weer zijn oude nummer. Het levert een boete op van de NBA omdat hij geregistreerd stond met nummer 45. Nu is Jordan echt terug, en dat laat hij de wereld weten ook. De Bulls staan voor een nieuwe hattrick aan titels.
In de jaren 1996, 1997 en 1998 weet het team beslag te leggen op het kampioenschap. Jordan neemt in 1999 afscheid van de NBA als speler. Hij treedt in dienst van de Washington Wizards, waar hij mede-eigenaar van is. Later keert hij namens zijn eigen team terug als speler.
Nummer 23
Jordan heeft sporters wereldwijd geïnspireerd. Het beste voorbeeld uit de voetbalwereld is David Beckham. De middenvelder ging als speler van Real Madrid spelen met rugnummer 23. Hij gaf bij de presentatie van Real aan dat dit kwam omdat hij een grote fan van de basketballer was.
Rafael van der Vaart speelde een groot deel van zijn carrière met het rugnummer. Na het vertrek van Beckham uit Madrid was Wesley Sneijder een seizoen de 23, waarna Van der Vaart deze overnam. De aanvallende middenvelder speelde eerder in Amsterdam en Hamburg met het nummer.
Van der Vaart kreeg het nummer toen hij een vast onderdeel werd van de eerste selectie van Ajax in het seizoen 2000/2001. Het lijkt bij hem dan ook vooral een kwestie van sentimentele waarde, in plaats van zijn waardering voor Jordan zoals bij Beckham.
Hoe dan ook, nummer 23 is en blijft een nummer dat in de sportwereld voor de meeste mensen doet denken aan de grote Michael Jordan.
Lees Hier Meer:
Geschreven door: Freddy Gomes, oud-voetballer op niveau en oud-trainer van een vriendenteam. Ik speelde 7 jaar voor Excelsior Rotterdam. Vanaf de C-jeugd (O14) tot aan het tweede elftal. Later speelde ik een aantal seizoenen in de Hoofdklasse. Als trainer werd ik kampioen met mijn vriendenteam in de Reserve 5e Klasse Zaterdag. Ik was tevens de keeper van dat team.
