Wanneer de scheidsrechter met de hand omhoog staat bij een vrije trap, geeft deze daarmee aan dat het gaat om een indirecte vrije trap.
Een indirecte vrije trap mag niet door het team op doel worden geschoten. Dat is het verschil met een directe vrije trap, waarbij dat wel mag. Wil een team de indirecte vrije trap toch op doel schieten, dan moet dat via een tikje van een teamgenoot.
Dat is een reden waarom we bij deze vrije trappen het tikje opzij zien en andere varianten. Nadat de bal is gespeeld door een teamgenoot, mag deze wel op doel worden geschoten door een ander.
Daarom moeten spelers voor het nemen van een vrije trap even naar de scheidsrechter kijken. Deze staat met de hand omhoog of naar beneden, om aan te geven over welke vrije trap het gaat. Die houding neemt de scheids aan tot de bal is genomen.
Een doelpunt uit een onterecht genomen directe vrije trap zal niet tellen. De scheidsrechter heeft duidelijk gemaakt dat het ging een om een indirecte vrije schop, en zal daarom het doelpunt af moeten keuren.
Welke vrije trap er wordt genomen is afhankelijk van de soort overtreding die er is gemaakt. De meeste overtredingen leveren een directe vrije trap op, maar er zijn dus een aantal uitzonderingen.
Neem als voorbeeld de terugspeelbal, die door de keeper met de hand wordt aangeraakt in de eigen 16. Bij een bewuste terugspeelbal met de voet mag de keeper deze niet met de handen raken. De straf hiervoor is een indirecte vrije trap.
Dit levert situaties op waarbij de bal op acht of negen meter van het doel kan liggen met de muur van de verdedigende partij op de doellijn. De bal mag niet meteen op doel worden geschoten.
Deze moet eerst door een teamgenoot worden gespeeld door een kort tikje opzij te geven. Daarna kan er een schot op doel volgen.
Andere voorbeelden van directe vrije trappen zijn overtredingen als vasthouden, duwen en een tackle/sliding. Bij hands volgt ook een directe vrije trap voor het andere team.
Voor gevaarlijk spel krijgt een team een indirecte vrije trap. Dit is één van de uitzonderingen, waarbij de scheidsrechter aan zal geven dat het gaat om een vrije schop die niet direct op doel mag worden geschoten.
Variant
Een directe vrije trap mag meteen op doel van de tegenpartij worden genomen, maar het is geen verplichting. Een team kan ervoor kiezen een variant te proberen om tot scoren te komen. Op het WK in 2022 van Qatar gaf het Nederlands Elftal een mooi voorbeeld.
Diep in de blessuretijd van de wedstrijd mocht Teun Koopmeiners een vrije trap nemen. Hij leek met zijn linkerbeen te gaan voor de directe vrije trap. In plaats daarvan nam Oranje een ingestudeerde vrije trap, die Koopmeiners inspeelde op Wout Weghorst.
De spits zorgde voor de 2-2, waardoor Nederland en Argentinië gingen verlengen.
Lees Hier Meer:
De set-piece coach: Trainer voor standaardsituaties
Geschreven door: Freddy Gomes
