Samuel Eto'o speelde bij Barcelona, Inter Milan en Anzhi met rugnummer 9. Daarnaast speelde de aanvaller in zijn carrière onder anderen met de rugnummers 23 en 16 (Real Madrid), nummer 99 (bij Anzhi en Sampdoria), nummer 29 bij Chelsea en nummer 5 bij Everton.
In 2006 staat Barcelona in de Champions League finale. Tegenstander daarin is Arsenal.
Samuel Eto'o vormt in die wedstrijd de voorhoede van de Spanjaarden met Ronaldinho en Ludovic Giuly. Eto'o bezorgt het team van trainer Frank Rijkaard de gelijkmaker.
Een paar minuten later scoort Barcelona de winnende treffer. Eto'o wordt uitgeroepen tot man van de wedstrijd. Drie jaar later staat Barça opnieuw in een CL-finale. De voorhoede is dan anders. Eto'o is er nog steeds bij. Nu zijn z'n partners voorin Thierry Henry en Lionel Messi.
Barcelona verslaat op overtuigende wijze het Manchester United van Sir Alex Ferguson. De eerste Treble uit de Spaanse historie is een feit, want Barça wint ook de titel en de Spaanse beker. In de competitie wordt Eto'o tweede topscorer, na Diego Forlan.
Het verschil met Real Madrid is negen punten. In de beker finale verslaat Barça Athletic Bilbao met 1-4. Pep Guardiola heeft in één seizoen een bijna onverslaanbare machine gemaakt van het team. Helaas zit het tussen Eto'o en Guardiola niet lekker, en dus gaat de trainer de transfermarkt op.
Hij besluit te gaan voor Inter-spits Zlatan Ibrahimovic. De clubs proberen overeenstemming te bereiken via een ruildeal. Dat lukt. José Mourinho haalt naast Eto'o ook spits Diego Milito om Inter te versterken. Uit gelekte stukken blijkt dat de Portugese trainer het al lang in Eto'o zag zitten.
Toen Chelsea het moest opnemen tegen Barcelona in de Champions League in het seizoen 2005/2006 was Mourinho zeer positief over zijn mentaliteit. Hij waarschuwde zijn spelers ervoor dat Eto'o maar blijft gaan, de hele wedstrijd door. Die eigenschap had de trainer graag in zijn team.
Tweede Treble
Een Treble winnen is voor de meeste voetballers een unieke ervaring. Eén seizoen met een kampioenschap, een beker en winst in de Champions League is zelfs voor de beste voetballers niet haalbaar. Samuel Eto'o krijgt het voor elkaar om twee Trebles achter elkaar te winnen.
Een gedenkwaardige wedstrijd is de uitwedstrijd tegen Barcelona. Inter moet een voorsprong zien te verdedigen tegen een team dat altijd in staat is een gaatje te vinden. Die avond lukt dat niet, zelfs niet tegen tien man. Het team van Mourinho verdedigt met man en macht de voorsprong.
Eto'o speelde na de rode kaart als een wingback die de hele rechterkant bespeelt. Er moet worden gewonnen, op welke manier dan ook. Inter houdt die avond stand, en gaat naar de finale. Daarin treft het Bayern München. Op dat moment heeft Inter de beker gewonnen en het kampioenschap.
Met Eto'o in de basis wordt Bayern met 2-0 verslagen. De twee doelpunten van Milito zijn genoeg voor de eerste Treble in de geschiedenis van het Italiaanse voetbal. Eto'o presteert het onmogelijke door twee Trebles achter elkaar te winnen.
Jaren later spreekt Mourinho over zijn relatie met de sterspeler. De trainer bedacht voor de uitwedstrijd tegen Chelsea een manier om Eto'o te prikkelen. Hij vertelde hem dat hij niet zou gaan starten, vanwege een gebrek aan vorm. Volgens de trainer smeekte de aanvaller om een basisplaats.
Het was een spel. Mourinho probeerde het beste uit de speler te halen. Dat lukte die avond in Londen. Het was Eto'o die met een doelpunt het tweeluik op slot gooide.
Wanneer Rafa Benitez Mourinho bij Inter vervangt loopt de Spanjaard tegen een probleem op. Ook hij ziet voor Eto'o een rol aan de rechterkant. Dan blijkt weer welke relatie de Portugees met de spelers had. “Ik speel alleen voor Mourinho aan de rechterkant”, is zijn reactie.
De trainer weet de teleurstelling van het vertrek bij Barça van de speler om te zetten in revanchegevoelens. Daarmee schrijft Eto'o geschiedenis met twee Trebles in twee seizoenen.
Lees Hier Meer:
De Europese Treble winnaars
Geschreven door: Freddy Gomes, oud-voetballer op niveau en oud-trainer van een vriendenteam. Ik speelde 7 jaar voor Excelsior Rotterdam. Vanaf de C-jeugd (O14) tot aan het tweede elftal. Later speelde ik een aantal seizoenen in de Hoofdklasse. Als trainer werd ik kampioen met mijn vriendenteam in de Reserve 5e Klasse Zaterdag. Ik was tevens de keeper van dat team.