Trainer Simone Inzaghi heeft van Inter Milan een specialist gemaakt in de uitvoering van 3-5-2.
Het team speelt al een paar jaar hetzelfde systeem. Met name dit seizoen (2024/2025) laat Oranje-international Denzel Dumfries zien erg goed tot zijn recht te komen in die speelwijze.
Omdat Inzaghi de tijd heeft gekregen, heeft hij verschillende aspecten van 3-5-2 erin weten te krijgen. Spelers weten inmiddels erg goed wat de trainer van ze verwacht. De manier waarop het team druk zet is, vergeleken met mijn analyse van Manchester United, veel beter.
Dat is niet gek, want Inzaghi is een paar jaar werkzaam bij de club. Amorim zit pas een paar maanden bij United. Daarnaast is een verschil dat Inzaghi speelt met twee spitsen, terwijl Amorim kiest voor drie aanvallers. Wat ik vooral wil benadrukken is het doordekken van Inter.
Daaruit kan je het vertrouwen van het team opmaken. Vertrouwen dat er alleen kan zijn als spelers zich goed voelen bij de speelwijze. Daar is tijd voor nodig. Hieronder volgt een korte beschrijving van één van de manieren waarop Inter, spelend in 3-5-2 druk zet op de tegenstander.
Eerst inzakken
Het team zakt eerst in, zodat de formatie bij balbezit tegenstander klopt. De wingbacks zakken links én rechts in, tot in de laatste lijn. We zien dus een formatie in 5-3-2. Het team schuift mee met het balbezit van de tegenpartij. De tegenstander speelt de bal rond, aan de rechterkant van het veld.
Vijf spelers in de laatste lijn, en de rest kantelt volledig naar de kant van de bal. De tegenstander kan hier niet verder, en moet de bal eruit halen. Dit is het teken voor de ploeg om op te schuiven naar voren. Vanuit de keeper gaat de bal naar de linkerkant van het veld.
De rechtermiddenvelder, eerst volledig naar binnen geknepen, stapt nu uit om als eerste druk vooruit te zetten. De rest van het team doet mee. De rechtercentrale verdediger schuift in tot op de positie van de rechtshalf. Beide wingbacks blijven op dit moment in de back positie staan.
Het team staat nu in een formatie met vier spelers in de laatste lijn. Met de bal aan de zijlijn, voert Inter de druk echt op. Met de drie spelers aan de rechterkant van het veld zet het team vol druk op de bal. Dat doen ze nu op de helft van de tegenstander.
Opvallend is dat het team dit automatisch doet. Het uitstappen en doordekken van de spelers zit in het team. De formatie van de laatste lijn start met vijf spelers, gaat daarna naar vier, en eindigt zelfs met drie. De eerste bal wint het team nog niet, maar daarna levert het druk zetten wel balbezit op.
Het is Dumfries die de bal wint. Hij lijkt in eerste instantie te worden gepasseerd, maar vecht zich terug. Dit is een belangrijk punt bij het druk zetten. Teams moeten niet verwachten dat de eerste druk meteen balbezit oplevert. Bij de tweede en derde pass de bal winnen is realistischer.
De druk op de tegenstander maakt in veel gevallen juist de volgende passes lastiger. Ruimtes zijn klein, en tegenstanders voelen zich opgejaagd. Het zien van de oplossing is dan lastig. Wil je druk zetten op de bal, ga dan gewoon door als de eerste ballen niet worden veroverd.
Lees Hier Meer:
Geschreven door Freddy Gomes
