Alessandro Del Piero speelde in zijn carrière met de volgende rugnummers:
Juventus, nummers 16 en 10
Sydney FC, nummer 10
Italië, nummers 10 en 7
Pas 4 minuten voor tijd mag hij invallen. De 1-1 eindstand betekent een verlening.
Er wordt niet meer gescoord. Penalty's moeten uitmaken wie wereldkampioen wordt. Del Piero neemt de 4e voor de Italianen, en scoort. Het is Grosso die de laatste bal erin trapt. Italië wint.
Paulo Dybala viel tijdens de WK-finale van 2022 net voor het einde van de wedstrijd in. Ondanks dat hij tijdens het toernooi nauwelijks in actie kwam, stond hij er op het moment dat het moest. Mijn bewondering voor die kwaliteit probeerde ik in dit stuk onder woorden te brengen.
Voor Del Piero geldt hetzelfde. Bij zijn land was hij misschien niet altijd onomstreden. Maar een voetballer die 19 seizoenen voor Juventus uitkomt is bijzonder. Daarmee lijkt zijn carrière veel op die van Francesco Totti. Juist de nummer 10 met wie hij bij Italië moest zien te concurreren.
Baggio
Del Piero kan in zijn eerste seizoenen bij Juventus profiteren van de aanwezig van leermeester Roberto Baggio. Na het vertrek van Baggio is Del Piero de nummer 10 van de Oude Dame. Er volgen succesvolle jaren in Turijn, die ook wat teleurstellingen met zich mee brengen.
Van 1996 tot 1998 speelt Juve 3 Champions League finales achter elkaar. Eerst wint het van Ajax in '96, na het nemen van penalty's. In 1997 en 1998 volgen er nederlagen. Del Piero scoort in 1997, maar het is niet genoeg om Borussia Dortmund te verslaan.
In 1998 verliest Juve met Del Piero van Real Madrid. Het is de finale waarin Davids en Seedorf tegenover elkaar staan op het middenveld. Daarna moet Del Piero met Juve wachten tot 2003. Dan krijgt het team een volgende kans om de Champions League te winnen. Milan is de tegenstander.
Net als in 1996 wordt de finale beslist door het nemen van strafschoppen. Del Piero maakt de laatste voor Juve. Het is niet genoeg. De penalty van Shevchenko gaat erin, en Milan wint. Opnieuw blijft de technisch vaardige aanvaller met lege handen achter.
Wereldkampioen
De WK-finale van 2006 is een herhaling van de EK-finale van 2000. Toen won wereldkampioen Frankrijk in De Kuip na verlenging van Italië. In 2006 staat Zinedine Zidane voor zijn afscheid. De WK-finale is de laatste wedstrijd in zijn carrière.
Del Piero verliest in zijn carrière liefst 5 finales. Maar in 2006 staat hij er. Op de momenten dat Italië hem nodig heeft, neemt hij het team bij de hand. In de halve finale tegen Duitsland valt hij in tijdens de verlenging. 15 minuten later schiet hij zijn land definitief naar de WK-finale.
Voetballers falen continue. Een finale verliezen is voor een voetballer vreselijk. Maar er zijn zoveel spelers die nooit een finale mee mogen maken. Het spelen van finales, of je ze nu wint of verliest, betekent voetballen op het hoogste niveau. Dat is wat elke speler wil doen.
Ik ken geen speler die 5 grote finales heeft verloren. Dat Del Piero er stond in 2006 zegt genoeg over hem. In de grootste wedstrijd van zijn leven pakte hij zijn kans. De geschiedenis deed er op het moment niet toe.
Bal neerleggen, staan, aanloop en scoren. Voor de absolute top is het zo simpel. Zelfs in een WK-finale.
Lees Hier Meer:
Geschreven door: Freddy Gomes
