In het voetbal hebben rugnummers een traditionele en historische betekenis.
Daarnaast kunnen nummers voor spelers ook een persoonlijke betekenis hebben, en commerciële waarde vertegenwoordigen. Clubs kunnen rugnummers ook gebruiken als signaal naar spelers over de verwachtingen die zij hebben.
Vanwege de aanwezigheid van andere sterren is het niet altijd mogelijk om een speler het nummer te geven waar de voorkeur naar uitgaat. Soms wordt een grote speler aangetrokken, maar is het nummer al bezet door een andere zeer gewaardeerde speler.
Wordt een rugnummer door de club aangeboden aan een nieuwe of andere speler, en weggehaald bij een ander, dan kan het signaal zijn dat de club verwacht dat die speler een minder grote rol zal gaan spelen in het elftal. In het ergste geval krijgen spelers zelfs geen rugnummer toegewezen.
Uit de jeugd
Het is dan duidelijk dat de club de speler wil verkopen of verhuren. Bij jonge, talentvolle spelers uit de eigen jeugd zien we vaak een opbouw van zowel de carrière als het rugnummer. Geleidelijk meer speeltijd, een belangrijkere rol en daarna een verandering van nummer naar één met een betekenis.
Messi kwam bij het eerste elftal van Barcelona met nummer 30. Dit was zijn nummer bij het B-elftal. Toen hij vast bij het eerste zat, kreeg hij rugnummer 19. Pas na het vertrek van Ronaldinho kwam nummer 10 vrij, en was het duidelijk dat Messi dit rugnummer zou gaan dragen.
Een ander mooi voorbeeld hiervan is het verloop van rugnummer bij David Beckham. Een jonge speler uit de opleiding van Manchester United, met een uitstekende traptechniek. Hij kwam steeds dichter bij een vaste plek in het eerste elftal van Sir Alex Ferguson, en werd kort uitgeleend.
Ferguson gaf veel jonge spelers uit de opleiding een kans, en ook Beckham zou meer speeltijd gaan krijgen. Hij greep zijn kansen aan, en zou uiteindelijk vier seizoen achter elkaar verschillende rugnummers spelen. Eenmaal terug kreeg hij opnieuw nummer 28, en een seizoen later 24.
Nummer 10 en 7
Na een aantal seizoen onder Ferguson bij het eerste elftal had Beckham aangetoond dat hij klaar was voor een basisplaats. Met zijn goede spel werd hij steeds belangrijker voor het team. Dankzij zijn prachtige trap verzorgde hij steeds meer assists in het team.
Het waren niet alleen standaardsituaties warmee hij indruk wist te maken. Hij scoorde met het nummer 10 op zijn rug de beroemde goal tegen Wimbledon, waarvan wordt gezegd dat het zijn naam vestigde in het Engelse voetbal. De goal was een trap van eigen helft over de keeper heen.
Beckham had laten zien een bijzondere speler te zijn. Met het vertrek van Cantona kwam rugnummer 7 vrij, en Beckham was er klaar voor deze over te nemen. Met George Best en daarna de eigenzinnige Fransman, was nummer 7 bij Man U een speciaal nummer geworden.
Beckham zou niet teleurstellen. Hij pakte onder Ferguson vele prijzen, en was onder andere heel belangrijk bij het binnenhalen van de Treble in 1999. Jaren later zou hij vertrekken, en het nummer doorgeven aan een 18-jarige Portugees. Een uitzondering die ik zelf ook was vergeten.
Na Best, Cantona en Beckham nummer 7 overhandigen aan een tiener zegt veel over het inzicht van Ferguson. Het zegt nog meer over één van de meest indrukwekkende voetballers ooit. Er zijn niet veel jonge spelers die het aankunnen om meteen in het diepe te worden gegooid.
Cristiano Ronaldo is op vele vlakken een absolute uitzondering. Met zijn rechtervoet was Beckham dat ook. Een voetballer die in mijn ogen pas na zijn carrière meer wordt gewaardeerd. De opbouw in zijn rugnummers laat zien hoe deze worden gebruikt om de status van een speler binnen de club aan te tonen.
Lees Hier Meer:
Geschreven door: Freddy Gomes
