Bamboe groeit op een bijzondere manier. Eerst zie je heel lang niets.
Onder de grond wordt een enorme basis gebouwd. Dit kan jaren in beslag nemen, waardoor het lijkt alsof er niks gebeurt. Alle energie lijkt verspilde moeite want dag 100 is hetzelfde als dag 1.
Het kan zelfs vijf jaar of langer duren voor die basis is gelegd. Al die vooruitgang is niet zichtbaar, en dus niet meetbaar. Maar dan, wanneer de meeste mensen niet eens meer van het bestaan van de boom weten, komt er iets uit de grond. Dan gaat het opeens hard.
Dankzij de basis die jaren in beslag heeft genomen kan bamboe vele centimeters op een dag gaan groeien. Ooit werd er een groei van 120 centimeter op een dag geregistreerd, in Japan.
Om die reden wordt bamboe vaak gebruikt als symbool voor stille groei.
Stille Groei
Toen ik als 13-jarige bij Excelsior Rotterdam ging voetballen, was dat voor mij een grote stap. Een maand later mocht ik aansluiten bij het hoogste team van de O14. Zes maanden later had ik nog steeds moeite met de achterstand die ik had ten opzichte van mijn teamgenoten.
Het leek er niet meteen op dat ik in zes maanden beter was geworden. Maar een halfjaar trainen met de beste spelers van de regio in die leeftijdsgroep doet natuurlijk iets met je. Ik zocht elke training onze beste verdediger op. Van hem won ik bijna nooit een duel, en toch bleef ik het proberen.
Dat was mijn input. Twee keer in de week trainen met spelers die veel verder waren. De output zou dat seizoen niet veel veranderen. Ook tegen het einde van het seizoen was mijn rol hetzelfde. Ik moest het doen met een invalbeurt van tien tot vijftien minuten. Dat vond ik geen probleem.
Omdat ontwikkeling geen rechte lijn volgt, was de ene invalbeurt goed en de ander matig. Bij een mindere invalbeurt kon ik even balen, maar daarna ging ik verder. Ik verbond er geen conclusie aan, net zoals ik bij een goede invalbeurt niet meteen vond dat ik in de basis moest starten.
Veranderen
Als 13-jarige was ik een kind. En kinderen kijken anders naar de wereld. Zij doen dingen omdat zij die dingen willen doen. Voetballen om het voetballen, genieten van het spel. Ik had toen de droom om profvoetballer te worden, en wou graag groeien als speler. Toch dacht ik vooral als een kind.
Het ging mij vooral om de input. Ik deed niets liever dan voetballen. De output was iets waar ik niet veel mee bezig was. Dat veranderde op latere leeftijd. Dan word je ouder, en neem je steeds meer dingen over van de wereld om je heen. Eén van die zaken is het meten van de output.
Wat levert mijn arbeid op? En hoe is dat in vergelijking met anderen? Dit is helaas wat we als volwassenen doen, en waar ik erg mee bezig was in de O18/O19. In die periode had ik nog steeds profijt van de arbeid uit mijn tijd bij de O14, maar ik maakte dat langzaam kapot.
Mijn focus lag meer en meer op de output. Hierdoor ging steeds minder energie naar de input waar ik wel controle over had. Die negatieve overgang was net zomin zichtbaar als de positieve. Ik had niet door dat ik met mijn gedrag mijn eigen vooruitgang in de weg stond.
We zijn onze eigen grootste concurrent, zo wordt gezegd. Dat komt omdat je zo afgeleid kan worden door dingen om je heen dat je vergeet te doen waar het als speler om draait. Je vooruitgang meten is goed zolang je altijd hard blijft werken om beter te worden.
Want net wanneer je denkt dat het geen zin heeft constateer je groei. En dan is het aan jou om dat door te zetten. Geen gekke dingen, maar gewoon weer de focus op je arbeid. Zo ontstaan toppers.
Lees Hier Meer:
Elke dag 1% beter worden
Geschreven door: Freddy Gomes, oud-voetballer op niveau en oud-trainer van een vriendenteam. Ik speelde 7 jaar voor Excelsior Rotterdam. Vanaf de C-jeugd (O14) tot aan het tweede elftal. Later speelde ik een aantal seizoenen in de Hoofdklasse. Als trainer werd ik kampioen met mijn vriendenteam in de Reserve 5e Klasse Zaterdag. Ik was tevens de keeper van dat team.