“Als het moet speel ik op links, als spits of zelfs als keeper. Alles is beter dan zitten op de bank als centrale middenvelder.” – Joshua Kimmich
Bij Ajax lijkt Ar'Jany Martha lijkt definitief te zijn doorgebroken in het eerste elftal.
Na een paar keer in actie te zijn gekomen als linksback, is hij een paar keer opgesteld als buitenspeler. Dit terwijl hij eerder juiste de switch had gemaakt naar de positie van back. De tekst die stond bij dit bericht, gelezen op VI.nl, vond ik erg opvallend.
Er viel te lezen dat hij in eerste instantie niet goed genoeg was bevonden als linksbuiten. Martha zou dus niet goed genoeg zijn voor de ene positie, maar wel goed genoeg voor de ander. Ik ben het hier niet mee eens, al moet ik toegeven dat ik Martha en zijn oude situatie verder niet ken.
Mijn advies voor jonge spelers is om dit ook niet op deze manier te bekijken. Als de trainer je vraagt te spelen op een andere positie, kan dat zijn om meerdere redenen. De kans is erg klein dat één van die redenen is omdat je niet goed genoeg bent voor je huidige positie.
In de jeugdopleiding van een BVO, en zeker bij een club als Ajax, moeten trainers constant spelers beoordelen. Wie niet goed genoeg is voor het niveau van de club, zal veel tijd doorbrengen als bankzitter, en aan het einde van het seizoen de club verlaten.
Toen mijn trainer mij vroeg om rechtsback te spelen, kwam dit omdat hij dit zag als goede oplossing voor de ploeg. Hij zag mij als een back die in de opbouw goede dingen kon laten zien. Hier kwam bij dat hij mij eerder had zien spelen als back, toen hij net was aangesteld maar het seizoen nog niet was afgelopen.
Een grote fout van mij was dat ik de positie van back zag als een degradatie. Alsof ik dus niet goed genoeg zou zijn als rechtshalf of rechtsbuiten. Kimmich, de Bayern-ster van de quote bovenaan dit stuk, sprak ooit nog iets uit over spelen op een andere positie.
Hij gaf aan dat hij het geen probleem zou vinden om te spelen als spits, al dacht hij niet dat hij daarvoor geschikt zou zijn. Zo keek ik ook naar de positie van rechtsback. Naast de degradatie die ik voelde, vond ik dat ik niet geschikt was voor die positie.
Ik kan best gelijk hebben gehad met mijn kijk daarop. Maar daar gaat het niet om. Het probleem was dat ik teveel bezig was met mijn positie, waardoor ik niet meer kon zien waar het echt om ging. Ik moest als jonge speler bezig zijn met mijn ontwikkeling.
Werken aan beter worden als voetballer, op de positie waar de trainer mij op zou stellen. Een instelling die mij veel verder had kunnen brengen. In mijn korte tijd als middenvelder was ik zo gaan hechten aan mijn positie dat ik het zag als onderdeel van mijn identiteit als voetballer.
Een risicovolle manier van denken.
De trainer vond mij goed genoeg voor de basis. En dacht dat ik als back misschien zelfs het profvoetbal kon halen. Dit probeerde hij mij duidelijk te maken. Het ging hier niet om een degradatie. En het betekende zeker niet dat ik niet goed genoeg zou zijn voor een andere positie.
Ik hoop dat andere jonge voetballers de kansen aangrijpen, op welke positie dat ook is. Gelukkig zijn er spelers als Kimmich en Martha die het juiste voorbeeld kunnen geven.
