Ik schrijf regelmatig over mijn tijd als trainer van het vriendenteam waar ik een aantal seizoenen
onderdeel van ben geweest. Ondanks het lage niveau, denk ik dat er principes zijn die op elk niveau terugkomen.
Neem de keuze voor hoe er centraal achterin wordt gespeeld.
Vroeger was er de positie van laatste man. Deze moest achter de verdediging zorgen voor de rugdekking. De positie van voorstopper zien we nog steeds, al zien we vaker de linker en rechter centrale verdediger. In plaats van mandekking wordt er dan veel meer in de zone wordt verdedigd.
Wanneer je speelt met een voorstopper en een vrije verdediger zijn er overigens ook wel momenten van overgeven. Het spelen met een mandekker hoeft niet te betekenen dat deze in elke situatie de spits hoeft te volgen. Er zijn momenten dat het logischer is om het met overgeven op te lossen.
Ik koos als trainer voor het spelen met een ouderwetse voorstopper. Er waren 2 belangrijke redenen voor mijn beslissing:
Type speler(s)
Wij hadden een hele sterke voorstopper in huis. Hij had specifieke eigenschappen die passen bij de positie. Positieve agressie, snelheid en (duel)kracht. Hij genoot van het uitschakelen van een spits. In ons derde seizoen kwam er nog een speler bij die op hem leek.
Naast het genieten van zijn taak, voelde hij zich zo op zijn gemak. Zijn taak was duidelijk. Voorkomen dat de spits gevaarlijk kon worden. In de meeste wedstijden van ons laatste seizoen, wist hij dat voor elkaar te krijgen. Het was aan mij als trainer om hem op zijn best te gebruiken.
Tactisch
Het was tactisch gezien de meest simpele variant. Wanneer je speelt met twee centrale verdedigers die beiden in de zone de spits moeten oppakken, moeten zij constant met elkaar communiceren. Het is de gehele wedstrijd een kwestie van wijzen, coachen en doorgeven.
In de meeste gevallen zal de spits aan de kant van de bal komen, om te proberen aanspeelbaar te zijn. Al geven de centrale verdedigers de spits aan elkaar over, zij moeten elkaar ook rugdekking geven. De afstand tussen beiden mag niet te groot worden.
Ondertussen gebeuren er andere dingen waar de twee mee bezig moeten zijn. Buitenspelers die binnendoor proberen te komen, of middenvelders die de diepte zoeken. Ik voorzag teveel problemen met deze manier van verdedigen.
Beste oplossing
Onze vrije verdediger was in mijn ogen een mix tussen een 4, een 6 en een 8. Hij was dus zeker geen typische verdediger. Hij had wel een oog voor wat er om hem heen gebeurde, en welke oplossingen daar bij hoorde. Kozen we voor opbouwen, dan kon dat via hem.
De combinatie van de twee spelers was voor het team de beste optie. Dit had te maken met de kwaliteiten die zij hadden en waren afgewogen tegen alternatieven in de selectie. Het had niet enkel te maken met wat ik voor ogen had. Kies ook hier vooral voor wat het beste past bij de groep.
Geschreven door: Freddy Gomes
